Monoswezi – Monoswezi Yanga8 oktober, 2015

Riverboat / Music & Words

Afrika is niet het eerste waar je aan denkt als je de cd van Monoswezi opzet. Beetje minimal klinkt het, en bovendien nogal ingetogen. Ook de manier waarop de openingstrack ritmisch ontspoort, beantwoordt niet aan enig stereotype over Afrikaanse muziek. Maar zodra zangeres Hope Masike haar mond open doet, is duidelijk dat deze wonderlijke muziek in elk geval deels in Afrika geworteld is. Monoswezi is wat je noemt een gemengd gezelschap. Masike en zanger/gitarist/percussionist Calu Tsemane zijn afkomstig uit Zimbabwe, de rest van het kwintet uit Noorwegen en Zweden. De warmbloedige klarinet van Hallvard Godal kringelt al in het tweede nummer op uiterst weldadige wijze rond de beide stemmen. De bas van Putte Johander en het slagwerk van Erik Nylander leggen een weinig opdringerig doch stevig fundament. Masike bedient behalve de mbira (duimpiano) – bij uitstek het instrument van haar volk, de Shona – ook de diep resonerende basmarimba. Nylander buigt zich naast zijn troms af en toe over mondharmonica en harmonium.
De groep lijkt dwars van vuurwerk, hoewel er af en toe best even stevig wordt uitgepakt, zoals in Matatya, waar springerige Afrikaanse polyritmiek fraai relief krijgt door loom aanzwellende blazersriffs, om vervolgens uit te monden in een orgie van beukende beats, waarna Masike met haar plokkende mbira de zaak terug naar kalme wateren loodst. Het repertoire bestaat deels uit traditionele Shonagezangen, deels uit composities van Hope Masike. De inventieve groepsarrangementen, waarbij dankbaar gebruik wordt gemaakt van studiofaciliteiten als multitracking, zorgen voor een hoogst originele sound vol raffinement. Honing voor de oren. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht