Le Bour-Bodros – Daou Ribl2 juli, 2024

Paker / Xango

Waar het tweede album van het Bretonse kwartet Ndiaz toch enigszins teleur stelde, komt het duo Le Bour-Bodros juist ijzersterk uit de hoek met hun nieuwe creatie Daou Ribl. Vanwaar die vergelijking, zul je je misschien afvragen. Dat zit zo: Timothée Le Bour, de helft van dit duo, is tevens de drijvende kracht achter Ndiaz; en wie de band ooit live zag, zal dat moeten beamen. Trans Tregor Express, het allereerste nummer, had bijvoorbeeld zomaar op het debuutalbum van Ndiaz kunnen staan. Over een stormachtig klanklandschap, aangejaagd door beukend slagwerk, rolt Youen Bodros een orkestrale balgpartij uit - alleen al vanwege de geringe afmetingen van zijn trekhamonica een indrukwekkend wapenfeit. Hoog daar bovenuit laat Le Bour zijn saxofoon jachten en jagen. Soms staccato om het ritme verder op te stuwen, dan weer met lange uithalen om de dramatiek te verhogen. Voor het tweede stuk nemen de mannen iets gas terug, maar hun inventieve samenspel en het verrassende arrangement zorgt ervoor dat de spanningsboog nergens inzakt. Swingen doet het ook dan overigens nog steeds. Net als je gewend bent geraakt aan het instrumentale karakter van het album, duiken in het derde nummer plotsklaps de stemmen van Julliette Minvielle en Rozenn Talec op, die een uitdagend vraag- en antwoordspel aangaan. Ondanks de forse lengte van het album – op drie seconden na een uur – weten de heren de aandacht van zelfs de meest verwende luisteraar moeiteloos gevangen te houden, hier en daar geholpen door onverwachte koerswendingen, zoals in La Gisèle, een walsje dat lichtvoetig van start gaat maar gaandeweg ernstiger van toon wordt, tot het heel geleidelijk verdwijnt in de mist. Maar zoals het hoort, eindigt het album als geheel met een lekkere knaller! (Ton Maas)

«« terug naar overzicht