Bassekou Kouyate & Amy Sacko – Djudjon, L’Oiseau de Garana21 juni, 2024

One World / Xango

Wat de Mississippi rivier symboliseert voor de Amerikaanse blues, betekent de Niger rivier voor de Malinese desert blues. Naar Amerikaanse originals, zoals vorige eeuw vastgelegd door vader & zoon Lomax, zul je vandaag vergeefs zoeken. In Mali echter zijn ze nog te vinden, puur en doorproefd. In Garana, zo’n zestig kilometer van Ségou bij de Niger gelegen, werd ngoni-speler Bassekou Kouyate geboren. Alsof je terugreist naar de oorsprong van de blues, zo imponerend klinkt zijn laatste album Djudjon, L’Oiseau de Garana. En net als zijn debuutalbum Segu Blue (2007) is dit een instant klassieker. Je keert vele generaties terug, daalt af in een verhalende griot-traditie – want bedwelmd door subliem uitgesponnen muziek waarin parelende noten als evenzoveel sensaties landen. De ngoni wordt wel de oervader van de banjo genoemd. Gelijkertijd bezit dit instrument een weelderige expressie die herinnert aan de stijl van de Britse blues/folklegende Bert Jansch. Zelfs Ry Cooder kan er een puntje aan zuigen, zo geâcheveerd en naturel weet Kouyate je te raken. Subtiel omfloerst door twee ngoni-bas spelers en donszachte dum-dum percussie ontstaat een borrelende bedding waarop Bassekou vrijuit improviseert en… zangeres Amy Sacko excelleert. Met extatische uithalen dan weer zielsnijdende zang vertolkt zij pijn & verlossing ineen. Ondertussen wiegen – kabbelend en contemplatief – de snaren je tot bedaren. Anno 2024 is er sprake van een Afrikaanse Renaissance in beeldende kunst, literatuur en muziek. Hoewel afrobeats en amapiano op de podia domineren, biedt Djudjon, L’Oiseau de Garana een welkome tegenstem. ‘De vogel uit Garana’ zingt zoals Afrika ook gebekt is, als een ngoni-nachtegaal die het daglicht uitdaagt. (Stan Rijven)

 

«« terug naar overzicht