Met Balkandalucia presenteert Dj Click een staaltje tintelfrisse ‘worldtronica’. Met liveband trekt hij nu door Europa. Mixed schoof aan op een terras in zijn woonplaats Parijs.

door Dieter van den Bergh

Zijn vijftiende plaat zal het zo ongeveer zijn, uitgebracht op zijn eigen label No Fridge. Precies weet Dj Click (45) het zelf ook niet, zegt hij op het verscholen tuinterras van het monumentale Café A, tegenover Gare de l’Est in Parijs. We bestellen een glaasje Hoegaarden à zes euro. 'Bienvenue à Paris!', grinnikt de dj/producer.

Remixes
Click, een naam die hij overhield uit een graffitiverleden, is al heel wat jaartjes actief. Hij maakte naast eigen albums remixes in opdracht van artiesten als Manu Chao, Zuco 103, Warsaw Village Band, Issa Bagayogo, Mahala Rai Banda, Rachid Taha en Va Van Fahre, Nicolette (Massive Attack) en werkte samen met Transglobal Underground, Ojos de Brujo en Gnawa Njoum Experience uit Essaouira.
In 2005 maakte hij de plaat Boum Ba Clash met Rona Hartner, de Roemeense actrice en zangeres bekend uit Gadjo Dilo. Van dit album werd – in een mix van Shantel – de song Inel Inel de Aur gebruikt in de film The Edge of Heaven (Auf der Andere Seite) van Fatih Akin. Iets later was Click present op de compilatie Electric Gypsyland.

Wat opvalt aan Balkandalucia: geen samples, maar echte muziek. Vertel.
'Dance zonder echte muziek mist soul en warmte. Ik ben ooit begonnen met pure hiphop en drum ’n bass. Toen ik voor het eerst Marokkaanse gnawa hoorde, was dat voor mij de big clash voor wereldmuziek. Die muziek was nóg meeslepender dan house en techno. De laatste jaren reis ik over de gipsy road. India, Bulgarije, Roemenië, Hongarije, Spanje, Frankrijk. Balkandalucia is helemaal on the road opgenomen. In Bacau in Roemenië, in Athene, Sofia, Girona, Parijs en Sevilla.'

Verzamelen
'Ik was alleen maar bezig met verzamelen, verzamelen en nog ’s verzamelen. In soms shitty studio’s, kelders, hotelkamers, allerlei soorten plekken. Weirde situaties meegemaakt. In een Bulgaars hotel kwamen ze erachter dat ik met zigeuners muziek opnam. Ze freakten helemaal uit, veel Bulgaren hebben het niet zo op gipsy’s.'

Hoe nam je op?
'Ik heb een koffer vol apparatuur bij me, zo’n vijftien kilo, zodat-ie net te dragen is. Ik werk met Pro Tools, goede microfoons, een analog-to-digital-converter, et cetera. Qua akoestiek hebben we veel geïmproviseerd, zelfs met gordijnen en zo, haha. In mijn eigen studio in Parijs heb ik het afgemaakt. Mijn elektronische stijl is nog steeds een beetje old school. Ik hou van authentieke dub en van de donkere sound uit de begindagen van drum ’n bass, maar ook van de new wave uit de eighties: Anne Clark, en beatgerichte bands als Front 242 en Beat Meat Manifesto. Dark things with soul and body.'

Zigeunermuziek
'Een Parijse band als Les Négresses Vertes bracht ook een geweldige melange, met schitterende teksten. Ik ben niet echt geïnspireerd door andere mixers, maar wat Peter Gabriel deed met Nusrat Fateh Ali Khan vind ik nog steeds van grote klasse. Qawwali is net als zigeunermuziek een stijl van uitersten, van opperste euforie tot diepe treurnis, daartussen zit weinig, dat fascineert me nog het meest.'

Hoe is de scene in Parijs?
'Ik merk dat mensen soms denken dat Parijs op cultureel gebied een saaie stad is, maar dat klopt niet. Je kunt hier elke avond goeie muziek horen: folk, manouche, jazz, en electroswing natuurlijk, al vind ik dat niet echt een interessante stroming (lacht), meer iets voor onze ouders. Het probleem in Parijs is wel dat je als band vaak een podium moet afkopen. Het oude theater Le Divan du Monde is bijvoorbeeld een prachtige zaal om te spelen, maar voordat je er überhaupt staat, ben je al een paar duizend euro verder. Alimentation Générale is zowat de enige plek waar je gratis kunt spelen (lacht), en waar het misschien zelfs nog iets oplevert.'

Je treedt op met een liveband, met muzikanten uit Roemenië (Tziganiada op o.a. cimbaal, bratsch, accordeon, sax), Moldavië en Spanje, waaronder flamencozangeres Cécilia Fernandez uit Malaga, grotendeels zigeunermuzikanten.
'Een deel van hen – de Roemenen – woont in Parijs. Ze leven van de muziek, en doen ook bruiloften. Daar verdienen ze veel meer dan bij mij. Super om met ze te werken, ze willen niets liever dan op tour. Zigeunermuzikanten zijn ook erg open-minded. ‘Oh, we doen cumbia of gnawa? Ook goed!’ Met jazzmuzikanten is het lastiger werken. Hoe goed ze ook zijn, het is soms moeilijker voor hen om outside the box te denken.'

'Volume 1' staat er op Balkandalucia, dat suggereert…
'Dat er een deel 2 komt! Dat is ook het plan. Ik heb nog veel tracks over van deze sessies, maar voor de zekerheid wacht ik even af hoe dit aanslaat. De voortekenen zijn goed, we worden overal geboekt, maar daardoor heb ik ook nauwelijks tijd over om in mijn studio te gaan zitten.'

Van Balkandalucia, gedistribueerd door Xango Music, kwam behalve een cd ook een ep met acht songs uit op vinyl. Zie voor alle info en tourdata: nofridge.com.

Sounds:www.nofridge.com/fr/sounds