Raag Mala Suite, met Marynka Nicolai, Dr. Goldfinger en Avi, vierde gisteravond de midwinter zonnewende met een bijzonder ligconcert in de zaal van Pllek in Amsterdam-Noord. De groep baseert zich op het toonsysteem van de klassieke Indiase muziek met zijn raga's (enigszins vergelijkbaar met onze toonladders, zij het met veel meer variëteiten en wetmatigheden) maar past dat op geheel eigen wijze toe.



De sarod van Avi klinkt als enige vertrouwd Indiaas, met zijn kringelende glissandi en jubelende uithalen. Dat geldt niet voor het statige pianospel van Nicolai, die daarmee een spannende harmonische dimensie met af en toe dramatische accenten aan de muziek toevoegt.



Maxim Shaposhnikov (alias Dr. Goldfinger) introduceert zichzelf terecht als 'new born percussionist'. Wat niet wil zeggen dat hij met zijn imposante Siberische sjamanentrommel geen trefzekere klappen uitdeelt. En waar virtuoos Indiaas vingerwerk nodig is, wordt dat gewoon uit een digitaal doosje getoverd.



Raag Mala Suite volgt wel de toonladders, maar niet het complexe maatsysteem van de Indiase muziek. In plaats daarvoor wordt soms gebruik gemaakt van eigentijdse dancebeats. De vijf raga's waaruit de suite is opgebouwd, voerden de luisteraar langs verschillende emoties: liefde, geluk, woede, eenzaamheid en tenslotte vrede. Het feit dat je de voorstelling liggend op comfortabele maxikussens en zitzakken ondergaat, bevordert het ondergedompeld raken in de muziek. Helaas moet tussen de delen door de sarod met zijn vele snaren worden herstemd, iets wat Shaposhnikov noopt tot verbindende praatjes. Die passen soms goed bij sfeer en stemming, zoals wanneer hij de overgang van eenzaamheid naar vrede op poëtische wijze verwoordt, maar op andere momenten verstoren ze de flow van de voorstelling. Dat is een klein minpuntje waar nog eens naar gekeken moet worden.