De boze, afgunstige dwerg ruilt stiekem de bordjes om zodat Blancanieves, die aan amnesie lijdt, een té zware stier moet uitdagen. In de arena komen alle herinneringen weer boven. Zíj is Carmen, de dochter van de beroemde matador Antonio Villalta! Even lijkt het erop dat ze een emotionele inzinking krijgt, maar dán hoort ze haar vaders woorden, “verlies de stier nooit uit het oog”. Olé!!! Ze heeft het spel snel onder controle. Een magisch moment volgt: je ziet een luid applaudiserend publiek, maar je hoort palmas...
Los Hermanos Grimm
Deze zomer draait Blancanieves (2012) in de Nederlandse bioscopen. Deze Spaanse film, geschreven en geregisseerd door Paulo Berger, doet sterk denken aan de Franse The Artist van Michel Hazanavicius, die in 2012 vijf Oscars heeft gewonnen. De films lijken op elkaar niet alleen omdat het stomme films in zwart/wit zijn, maar ook omdat er een dier een belangrijke bijrol heeft. In L’Artist is het een schrander hondje en in Blancanieves een trouwe haan. Blancenieves is gebaseerd op Sneeuwwitje van de gebroeders Grimm. Het is gesitueerd in het Sevilla van 1920 toen stierenvechten nog puur volksvermaak was. Al in het begin krijgt de film een dramatische wending als het verkeerd afloopt voor de matador (Daniel Giménez Cacho). De stier grijpt Antonio Villalta en van de schrik moet zijn vrouw (Inma Cuesta) voortijdig bevallen. Ze overleeft het niet. Haar dochtertje, Carmencita, wordt niet geaccepteerd door haar vader. Haar oma (Ángela Molina) brengt haar groot totdat ze tijdens weer zo’n prachtige scène waar ze een flamencodans uitvoert om Carmencita op te vrolijken bezwijkt aan hartfalen. Zo komt Carmencita (Sofía Oria, op latere leeftijd Macarena García) terecht in het grote kasteel van haar verlamde vader en haar stiefmoeder (Maribel Verdú). De film bevat alle elementen uit het oorspronkelijke sprookje: een sadistische stiefmoeder, de dwergen, de appel en de kus. Alleen worden deze elementen op een zeer fantasierijke, originele, absurdistische en soms crue manier in het verhaal verwerkt.
No Te Puedo Encontrar
De film ziet er schitterend uit en heeft prachtige muziek van Alfonso de Vilallonga. Deze componist, acteur, zanger en baron komt uit Barcelona (geboren in 1962) en heeft een opleiding genoten aan de Berklee College of Music in Boston. De muziek bevat veel traditionele Spaanse elementen en is meeslepend symphonisch, soms heerlijk opgezwollen. Op de Goya Awards in Madrid heeft de film 10 Goyas in de wacht gesleept waaronder een voor de filmmuziek. Ook voor het originele lied No Te Puedo Encontrar door Pablo Berger en de Catalaanse flamenco gitarist Juan Gómez "Chicuelo". Dit lied verscheen een aantal keer in de film als een 78 toeren plaat.
Deze film is een absolute aanrader!
