Ana Alcaide - Leyenda14 december, 2016

ARC / Music & Words

De Spaanse zangeres en tekstdichteres Ana Alcaide heeft op haar laatste album, opgedragen aan de feminine (geestes)krachten van deze wereld, een dominante rol toebedeeld aan de Zweedse nyckelharpa. Tijdens een reis naar Zweden ontdekte ze dit bijzondere instrument. Het werd een belangrijke bron van inspiratie voor Leyenda. Zelf hoorde ik deze lier, met zijn intrigerende en zangerige klank voor het eerst tijdens het onvolprezen Noorse Førdefestival in 2011, tijdens het optreden van het Zweedse duo Hazelius Hedin. Hazelius' razendsnelle spel op deze 'klavierviool' liet bij alle aanwezigen een onuitwisbare indruk achter. Alcaide bespeelt de nyckelharpa op een melodischer manier, die sterk doet denken aan de Galicische muziek, waar de zanfona (draailier) - ook hier te horen - een centrale rol vervult. Ana houdt in vocaal opzicht van het grote gebaar, ook hier weer. Haar stem doet soms denken aan de quasi-mysterieuze nepwereldmuziek van Enya, maar soms komt ze ook in de buurt van Kate Bush. De plaat opent krachtig, met een traag geslagen trom in het mysterieuze en donker getinte Tialli. In Diosa Luolaien komt de vaart er in en bij La Lamia de Kobate lijkt het alsof ze probeert om ons met het dwingende gegalm van de muezzin bij de les te houden. De sirene uit Toledo zoekt het soms ook in dezelfde polyfone richting als de Finse dames van Värttina. De zangpartijen gaan gehuld sfeervolle klankdecors, geproduceerd door vooral oosters klinkende instrumenten. En met haar moedige keuze voor de nyckelharpa verdient ze beslist extra punten. (Pieter Franssen)

«« terug naar overzicht