Simin Tander - Where Water Travels Home 9 april, 2014

Jazzhaus / Musiquemama

Tijdens de imponerende presentatie van Simin Tanders tweede cd Where Water Travels Home in een muisstil, aan haar lippen gekluisterd Bimhuis, komen haar bijzondere vocale capaciteiten meteen naar voren. Net als op haar voorlaatste cd geeft de Duits-Afghaanse voice artist met haar fenomenale stem, die meandert tussen magisch, dromerig, aangrijpend, intrigerend kietelend en sereen, een tot in de tenen gevoeld superexpressief concert, geladen met passie. De vergelijking met Kate Bush ligt voor de hand. Ze wordt begeleid door haar zeer creatieve jazztrio, bestaande uit pianist en elektronische geluiden-expert Jeroen van Vliet, contrabassist Cord Heineking en drummer Etienne Nillesen, die zijn grote bekken soms zelfs streelt met de strijkstok, zoekend naar adequate geluidsondersteuning.
De mannen plaatsen hun accenten sober en subtiel, maar ook soms vol crescendo in de fraaie mix van door Simin uitgekozen Afghaanse poëziefragmenten, zelfbedachte liefdesmijmeringen, bespiegelingen over natuur(verschijnselen) zoals Dark Woods, Water en Silent Storm en Chanson des Vieux Amants, een klassieker van Jacques Brel. Ze aait met haar stem, maar kan ook magnifiek uithalen, zoals in het fascinerende Above The Ground (What emerges in the space between sounds) en andere soundscapes, die soms in al hun simpelheid een verbluffend effect sorteren en mede de sprookjesachtige soms zelfs surreële sfeer bepalen. Subtiel maar subliem begeleid. Haar Afghaanse wortels dringen naar voren in De Kor Arman, een prachtige, door klarinet versierde poëtische bijdrage van haar vader, in het krachtige, met tabla ondersteunde Larsha Nengkahar Ta en in het dramatische openingsnummer, gezongen in het Pashtoe. Zoals water(stromen) altijd hun eigen weg zoeken en vinden door het landschap, zo zoekt en vindt Simin op deze zeer geslaagde cd ook haar artistieke thuis. (Pieter Franssen)

Beluister de cd op Spotify.

«« terug naar overzicht