Africando - Viva Africando2 december, 2013

Stern’s / Sonic Rendezvous

De Malinese fluitist en arrangeur Boncana Maïga is een sleutelfiguur uit de afrolatinmuziekgeschiedenis. In de jaren zestig, op de vleugels van het cultuurbeleid van president Modiba Keita, werd hij samen met andere gretige Malinese studenten in staat gesteld om twee jaar aan het conservatorium van Havana te studeren. Bij terugkomst was Maïga de best geïnformeerde musicus in Bamako op het gebied van de latinmuziek. Met zijn groep Las Maravillas de Mali schreef Maïga de zwaar Cubaans geïnspireerde soundtrack van de prille onafhankelijkheid. Maar als Malinese musici waren ze simpelweg te trots (en vaardig in hun eigen muzikale tradities) om zomaar de Cubaanse originelen na te spelen. De Cubaanse muziek, in zichzelf al zwaar Afrikaans, kreeg in Mali een nieuwe gedaante.
In 2010 verschenen twee opvallende albums met deze ontwikkeling als thema: het wederzijdse muzikale kruisverkeer tussen Cuba en Afrika. Afrocubism en Mali Latino waren alvast twee goede statements dat dit afrolatinthema spannende muziek kan opleveren, misschien zelfs een uitweg uit de artistieke impasse waar salsa zich al jaren in lijkt te bevinden.
Waarom valt de nieuwe Africando, actief sinds 1993, met Boncana Maïga aan boord, dan toch tegen? Iedere creatieve vonk ontbreekt hier, vooral de guajeos (ofwel montunos, de salsatyperende melodische motiefjes op de piano) klinken ongeïnspireerd, de campana (koebel) eenvormig, hard en genadeloos, de blazersarrangementen vlak en gespeend van iedere verrassing. Voor wie nog nooit een salsaplaat heeft gehoord kan dit swingend klinken, maar voor wie Viva Africando langs de latinmuziekgeschiedenis legt, is dit een vlakke invuloefening, gekopieerd met een machine waarvan de toner nodig dient te worden bijgevuld.
De plaat werd voltooid in Parijs, nadat Maïga door de onrust in Mali geen visum voor New York kon krijgen. Het personeel bestaat uit het topklassement van de latin: pianist Oscar Hernández – met een karrevracht aan legendarische salsaplaten achter zijn naam –, alsmede de groep Spanish Harlem Orchestra, de bekende percussionist Gerardo Rosales en trompettist Joe Rivera. Toch garanderen resultaten uit het verleden geen opmerkelijke muziek voor de toekomst. In vrijwel iedere track voltrekt het muzikale betoog zich langs volautomatische, voorspelbare lijnen. Dit is salsa zoals het door een Japanse fabrikant wordt geprogrammeerd voor een synthesizer.
Enige uitzondering is Bouré Yayé Diama, dat begint als een spannende Senegalese fusie, maar op 2:43 minuten helaas weer terugvalt in een stereotype salsagroef. Met de medley Noche con Santana zijn we definitief in een hotellounge van vergane glorie beland – kritische muzaklevels worden in deze Santana/Tito Puente-interpretatie ruimschoots overschreden. De indruk van een gemiste kans resteert. (Jaïr Tchong)

Tip: Africando, Gombo Salsa (Stern's Africa, 1996), met o.a. zangers Tabu Ley Rochereau, de Congolese rumbapionier die zaterdag 30 november op 76-jarige leeftijd overleed, en Gnonnas Pedro. Het derde album van Africando bevat alle brille en inspiratie die op hun laatste album met node worden gemist.

Beluister de cd op Spotify.



 

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht