Bahru Kegne - The Legendary Bahru Kegne (1929-2000) + Chalachew Ashenafi & Ililta Band - Fano7 november, 2013
Terp / Konkurrent

Sinds zijn sabbatical in Afrika heeft The Ex-gitarist Terrie Hessels een speciale band met Ethiopië. The Ex speelt geregeld in dat land, en tourt met muzikanten die daar vandaan komen, zoals saxofonist Getatchew Mekuria en de inmiddels overleden zanger Mohammed ‘Jimmy’ Mohammed. Op zijn label Terp Records brengt Terrie met enige regelmaat Ethiopische muziek uit. Anders dan de veelgeroemde serie Éthiopiques van Francis Falceto richt hij zich vooral op recente ontwikkelingen. Grootste verschil is dat je op de Terp-cd’s goedkope keyboards en hun ingebouwde ritmeboxjes kunt tegenkomen. Dat is nadrukkelijk het geval op de recente cd The Legendary Bahru Kegne die gewijd is aan de in 2000 overleden zanger/bard van die naam, een meester in de kunst van het verwerken van meerdere betekenissen in één enkele zin. De geluidskwaliteit van deze compilatie is niet optimaal, en Kegne liet zich inderdaad begeleiden op zo’n toetsenbord. Terrie geeft toe dat hij geen groot liefhebber is van het instrument. Maar hier past het, voegt hij eraan toe. Ik kan hem alleen maar gelijk geven. Doorgaans houdt het zich in bescheiden akkoorden op de achtergrond. Het waart door de muziek als de zachtzoete, aromatische uitwasemingen van kweeperen die inkoken tot gelei. In sommige nummers springt het brutaal in de schijnwerpers met een merkwaardig Beiers aandoend walsritme, dat zich wonderwel voegt naar de cadans van Kegnes gezongen dichtregels. Maar in een nummer als Tezetaye speelt het een steeds rondcirkelend patroon op de prettig stuiterende Ethiopische dansritmes, waar Kegne's eensnarige, gestreken masenqo (vedel) kelig doorheen slingert. De zanger zelf is gezegend met een stem die strak staat van emotionele zeggingskracht. Hij weet zich te beheersen, anders zou hij nog uiteenspatten. Op de cd Fano, twee jaar terug opgenomen in Nederland, weet ook Chalahew Ashenafi spanning op te roepen, maar zijn zang heeft een anarchistisch tintje, alsof hij eigenlijk het liefst bij elke zinswending uit de bocht zou willen vliegen. Die wordt nog aangewakkerd door het voortdravende kloppen op een koboro (trommel) en de opruiende achtergrondzang, waarin ook Minyeshu een pittige duit in het zakje doet. De herhaalde melodische patronen op de snaren van een krar (lier) bieden tegenwicht, alsof het in elastische teugels hangt. Meest indrukwekkend is wat mij betreft Musheroch Mare. Daarin voegt gitarist Andy Moor van The Ex zich bij de band, eerst met ingehouden funky akkoorden, maar dan laat hij zijn gitaar voluit klinken, wat Ashenafi tot een kookpunt brengt. Hieruit klinkt een ontembare levenslust op. Dit wil je live meemaken. Des te treuriger is het dat hij een jaar later stierf. (René van Peer)
 
Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht