The Garifuna Collective - Ayó & Danny Michel with The Garifuna Collective - Black Birds Are Dancing Over Me17 oktober, 2013

Stonetree / Cumbancha / Munich

Mooi dat The Garifuna Collective er zes jaar na het verschijnen van het gelauwerde debuut Wátina weer is. De dood van leidsman Andy Palacio in 2008 was een schok voor zijn voormalige begeleiders, maar ze zijn die slag te boven gekomen en blijken weer in vorm. De titel Ayó is weliswaar een afscheidsgroet aan Palacio en twee andere te betreuren muzikanten, maar op deze plaat waart meer hoop dan verdriet rond.
Evenals op de voorganger klinken de Afrikaanse wortels van de Garifuna (afstammelingen van slaven) in Belize door. De vergelijking met de muziek uit de Braziliaanse deelstaat Bahia dringt zich op door het ruimhartige gebruik van diep klinkende trommels en door de samenzang. Die vocalen zijn een van de troeven op dit album. Kame Báwara is er een mooi voorbeeld van, waar ze worden geschraagd door een funky galopritme. Nog zo een: Pomona, doordrenkt met een scheutje reggae. En overal is er ook een twinkelende of (in Aganba) twang-ende gitaar, die niet eens zo dominant is, maar wel bijdraagt aan de blijmoedige toon.
De gitaren hebben de belangrijkste ondersteunende rol bij het gelijktijdig uitgebrachte debuut van de Canadese singer-songwriter Danny Michel. Hij mocht The Garifuna Collective als begeleidingsband inhuren. Dat kleurt zijn behoorlijk sterke popliedjes prettig in. Michael kan er niets aan doen, maar heeft wel de pech dat de luisteraar niet ontkomt aan de gedachte zoiets al eerder te hebben gehoord. In stem en aanpak komt Black Birds Are Dancing Over Me dicht in de buurt van wat Paul Simon eind jaren tachtig deed. (Ben Ackermans)

(Beluister de cd's op Spotify: zie de links in de tekst)


 

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht