Tamikrest - Chatma17 september, 2013

 Glitterbeat / Munich

Begrijpelijk is het best, het commentaar van mensen die het 'onderhand wel hebben gehad met die Toeareg-muziek’. De hausse aan specifieke Sahara-desertblues die in het kielzog van trendsetter Tinariwen werd opgeworpen, is nog altijd niet ten einde. Het muzikale idioom is grotendeels wel bekend nu, en natuurlijk is niet alles even goed. Maar het zou jammer zijn als ook Tamikrest ten slachtoffer valt aan tanende interesse. Vanaf het begin heeft de groep binnen het genre een eigen signatuur: indierock meets Tamashektraditie, zoiets. De samenwerking met de Amerikaanse rockmuzikant Chris Eckman (voorheen The Walkabouts) zal daar zeker mee te maken hebben.
Op dit derde album (met Eckman weer als producer) is het resultaat opnieuw memorabel. Bandleider Ousmane Ag Mossa drukt nog steviger zijn stempel met mooi gitaarwerk, de toevoeging van zangeres Wonou Walet Sidati betekent een verfijning. Assikal (De reis) maakt zijn titel waar: het is een korte ruimtetrip die Pink Floyd’s Wish You Were Here in herinnering roept. Het gitaarwerk op  Achaka Achail Aynaian Daghchilan is eerder te karakteriseren als bluesrock. Een dobro domineert Adounia Tabarat. Maar dat dan wel allemaal met als basis de typische groove die de meeste Toearegbands gemeen hebben - en wát een mooie baslijnen her en der hier. En in een ruime variatie aan tempi. Chatma (Zusters) is een hommage aan de Toearegvrouwen die ‘in de schaduw van de oorlog’ wachten op betere tijden. Dat doet ook Tamikrest zelf, gedwongen tot ballingschap als de groep nog is. Veertig minuten tijd slechts heeft de luisteraar van deze plaat nodig. En die is welbesteed. (Ben Ackermans)

Beluister de cd op Spotify.

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht