Buika - La Noche Más Larga11 november, 2013

Warner

Op haar zesde album laat Concha Buika, de vurige, op Mallorca uit Afrikaanse ouders geboren zangeres, alle remmen los. Gezegend met een hartstochtelijke flamencostrot en bijna frivool gesteund door melodisch, stromend pianospel van musical director Ivan 'Melon' Lewis, die zijn rollende passages soms met opwindende arpeggios opwaardeert, geeft de zangeres, die flamenco, jazz, Afrikaanse en Cubaanse klanken moeiteloos in elkaar laat overlopen in twaalf tracks (waarvan vijf eigen composities) veel van een enorm scala aan heftige emoties bloot.
De zelfgeschreven openingstrack Sueño con Ella is meteen het hoogtepunt. Hier houdt de temperamentvolle Buika haar stemcapriolen nog enigszins in bedwang.
Cubaanse grooves flonkeren onder meer in Siboney en La Nave del Olvido, met het subtiele trompetspel van de Cubaan Carlos Sarduy, die furore maakte als vernieuwer bij de nuevo-flamencoposse Ojos de Brujo. Buika is met haar uitstraling geen gitzwart, noch chocoladebruin poesje om zonder handschoenen aan te pakken en zo zingt ze ook. In het titelnummer La Noche Más Larga strijden duistere, nauwelijks te bedwingen nachtelijke gevoelens met het optimisme van het nakende ochtengloren. Het zwaar op flamenco leunende arrangement met gitaar en handgeklap dat het gehele gezelschap ons voorschotelt bij Don't Explain van de fameuze jazzzangeres Billie Holiday, is behoorlijk gedurfd. Buika's ondoorgrondelijke blik opent zich een beetje in het dramatische No Lo Sé, waar gitarist Pat Metheny's inbreng voor de extra accenten zorgt. Grammywinnend producer Eli Wolf heeft er in de Miami studio's echt een dramatisch bouwwerk van gemaakt.
Buika is een formidabele zangvogel, die zowel jammerend en juichend door haar onmetelijke vocale zwerk kan klieven als rustig klapwieken. Helaas gaat ze zich, vooral in de zeven classics die zo veel voor haar betekend hebben, zoals Brel's Ne Me Quitte Pas, regelmatig te buiten aan een opeenstapeling van schril gezongen trillers. De arrangementen die haar twee pijlers pianist Melon en percussionist Ramon Porrina uitgedacht hebben, zijn vaak romig en soms zelfs volvet: jazzy, Cubaans en Kaapverdisch. Benieuwd wat daar van overblijft op het podium, dat ze op 17 juli met deze twee begeleiders betreedt, in Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam. (Pieter Franssen)

Beluister de cd op Spotify.



 

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht