Bassekou Kouyaté & Ngoni Ba - Jama Ko26 februari, 2013
Out Here / Xango
Het kondigde zich meer en meer aan, het recente optreden in Rasa bevestigde het dubbel en dwars, en deze plaat doet dat niet minder: Bassekou Kouyaté is een rocker. Met zijn vernieuwde, geheel uit familieleden samengestelde band gaat hij voluit voor een plek onder de zon als snarenheld, met een beetje hulp van het wahwahpedaal. Voor zijn derde cd, Jama Ko, huurde de begaafde Malinese ngonispeler Howard Bilerman in, een producer die onder meer Arcade Fire onder zijn hoede had. Hij zorgt voor accenten die een poppubliek net wat meer houvast zullen geven – een piano, een glockenspiel in Wagadou! –, maar ook niet meer dan dat. Ten koste van de zeggingskracht gaat het in ieder geval niet: die spat van de plaat af. De omstandigheden waren er ook naar. Juist bij de start van de opnamen barstte twee straten verder in Bamako het oproer los dat de opmaat werd tot de huidige ellende in het land. Jama Ko is de muzikale echo van die penibele situatie. Ne Me Fatigue Pas is elektrisch geladen, je moet er wel een noodkreet en een aanklacht in zien. Het opnemen van een takambanummer (Kele Magni), met zangeres Khaira Arby uit Timboektoe in een hoofdrol, kan evenmin misverstaan worden. Behalve in deze keuzes is het album ook in de uitvoering allesbehalve vrijblijvend. De gejaagde groove en de urgentie zijn in bijna alle nummers tastbaar. Leidsman Kouyaté soleert, presteert en dirigeert. Zijn vrouw Amy Sacko zong nog niet zo krachtig, zoons en neven gaan mee in de vaart. Het levert een onontkoombare plaat op, Ngoni Ba’s beste.
Beluister de cd op Spotify.
«« terug naar overzicht
