Amadou & Mariam - Folila24 april, 2012

Because Music / Warner

Het discours over het nieuwe album van Amadou & Mariam gaat meer over het voor vier nummers inhuren van de Franse zanger Bertrand Cantat (ex-bajesklant na moord), dan over de muziek. Gek misschien, maar ook weer niet. Dan had die muziek maar meer tot de verbeelding moeten spreken. Het Malinese koppel, tot het sterrendom geschoten met de hulp van Manu Chao, zette na het feelgood-doorbraakalbum Dimanche a Bamako (2005) zijn kaarten op schetterende rock met een West-Afrikaanse twist. Die lijn trekt het op Folila door. Zij het dat Mali een tikkie meer uit zicht, en het echtpaar Bagayoko zelf een streepje meer uit het gehoor raakt. Amadou’s gitaar giert nog wel, meteen al in de felle opener Dougou Badia. Maar het wat geknepen stemgeluid van Mariam legt het steeds meer af in de volle mix. Vol is Folila in nog een opzicht: het duo haalde een waslijst aan recruten van andere continenten, vooral uit de alternatieve rock, binnen. Mooi als spiegel van Amadou & Mariam’s globetrottend bestaan, maar heeft het ook meerwaarde? Deels slechts. Gitarist Nick Zinner van de Yeah Yeah Yeahs geeft 'm lekker van jetje in de begintrack. Mede dankzij de stemmen van TV On The Radio is Wily Kataso een popnummer met een aardige laid-back groove. Veelzeggend is echter dat het hart het meest opspringt bij Sans Toi, Malinese blues met scheurende mondharmonica en krasviool, en het eenvoudige, door een kinderkoor gedragen Chérie. Te veel liedjes op dit album doen het als afro-indiepop zeker niet slecht, maar hebben toch te weinig extra’s om Folila tot een écht geslaagde synthese te maken. Ondanks de importnamen. (Ben Ackermans)

Beluister de cd op Spotify.

 

«« terug naar overzicht