Maria Rita - Elo10 april, 2012

Wea International

Rond 2005 werd ik verliefd op Maria Rita's liedjes en stem. Haar debuut van een paar jaar daarvoor, Maria Rita, en haar tweede cd die rond die tijd uitkwam (Segundo) stonden vol prachtige, emotioneel geladen ballades met een sterke jazzinslag. In 2006 gaf zij een ontroerend concert op North Sea Jazz, waarbij het publiek haar ver voor het einde een staande ovatie gaf. Na een sambaplaat in 2007 en een lange pauze verscheen onlangs Elo, een cd waarop Rita echt de jazzkant op gaat wat betreft akkoorden, progressie, breaks en instrumentatie. Er zijn ook veel sambainvloeden, en de zingende basgitaar heeft een mooie rol. Maar haar stem is erg intens, waardoor het geheel, in combinatie met de aparte akkoorden en wendingen, vaak wat druk wordt. Bij sommige songs past het beter; zo is A Historia de Lilly Braun van Edu Lobo en Chico Buarque geknipt voor een jazzcover, maar was Menino do Rio van Caetano Veloso wat mij betreft beter af met de originele, singer-songwriterversie. Het zou kunnen dat Rita als dochter van de grote Elis Regina behoefte heeft om zich te bewijzen en vernieuwen, of wellicht is het onafhankelijk daarvan een kwestie van smaak. En Elo is absoluut geen slechte plaat – met elke draaibeurt groeit hij – maar voor mij is Maria Rita het sterkst in het vertolken van nostalgie, pijn en verloren liefde. (Elda Dorren)

Beluister de cd op Spotify
 

Koop het album bij Xango.

«« terug naar overzicht