Isabelle de Spoelberch – Appel á la Source26 april, 2022

Seyir / Xango

De dubbel-cd van Isabelle de Spoelberch begint veelbelovend met een geïmproviseerde solo op de keltische harp, ragfijn en verstild. Ook het daaropvolgende duet met Emre Gültekin mag er wezen. Zijn diep resonerende diwan saz en haar Finse kantele maken een statige pas-de-deux, gedragen door sierlijke rollers uit de tombak van de Iraanse percussionist Bijan Chemirani. Helaas gaat het daarna een beetje mis, wanneer Isabelle haar harp gebruikt ter omlijsting van een wel heel pompeus gedeclameerd fragment uit de Kalevala, nota bene in het Duits. Die misser is gelukkig eenmalig, maar echt spannend wordt het niet meer. Het is een sympathiek idee om keltische folk in een oosters jasje te steken, maar zeker bij deze luisteraar dringt dan de vergelijking zich op met Ochre, het schitterende album van citerspeler Andrew Cronshaw waarop die Engelse folk als Arabische maqam behandelt. En daar steekt de muziek van De Spoelberch toch enigszins flets tegen af. Telkens zijn het weer de solostukken, al dan niet geïmproviseerd, die in positieve zin opvallen, al zijn er gelukkig uitzonderingen zoals het fraaie duet van Isabelle met de Armeense dudukspeler Vardan Hovanissian. In zekere zin is de hele onderneming te ambitieus. Er wordt van alles bij gehaald, van West-Afrikaanse griots en een Bengaalse baul tot zelfs een boventoonzanger, maar sterker wordt het daardoor niet. Ik kan me niet onttrekken aan de gedachte dat een enkel album een beter idee was geweest. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht