Nitza Costa – Le Notti di San Patrizio20 oktober, 2021

Bruttuze Moderne / Xango

Intrigerend schijfje. Er staat van alles op z'n kop. De titel is in het Italiaans, de ondertitel in het Portugees (Distorçao do Tempo). Via de tracklist komen we meer aan de weet, want het sluitstuk van de cd is een choro. En choro is qua herkomst natuurlijk Braziliaans. Maar dan wel overwegend wit, terwijl de hoesfoto eerder iets afro-braziliaans suggereert.
De plaat opent al even verwarrend, alsof we de zangeres horen via een blikje dat met een stuk strak gespannen vliegertouw verbonden is met een ander blikje. Haar drie begeleiders op slagwerk en toetsen, saxofoons of fluit, gitaar en bas, ontregelen er intussen lustig op los. Het stuk heet Resistance en dat zullen we weten! Met Oselu Ko Ni Sè komen we in traditioneler vaarwateren. Nitza doet een soort rap in slow motion over een sleurend en slepend ritme op allerhande slagwerk. Pas in track 3 onthult Costa haar kwaliteiten als zangeres, dit keer opgejaagd door een stuwender beat. Massimo Zaniboni voorziet haar vocalen van verrassend meerstemmig weerwerk op dwarsfluit. Wie tegen die tijd behoefte heeft aan verstilling, kan doorklikken naar het volgende stuk, waar Nitza stemmig croont over een gespreid bedje van akoestisch gitaargetokkel, gelardeerd met accentueringen op dwarsfluit. Voor een choro is het laatste nummer van de plaat opvallend kalm en bespiegelend. Nitsa koert hier bevallig, vederlicht zwevend boven wolkige klanken uit vibrafoon en Fender Rhodes. De afzonderlijke stukken zijn zeker interessant, maar echte samenhang ontbreekt. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht