Alba Griot Ensemble – The Darkness Between the Leaves3 december, 2018

Riverboat / Music & Words

Laat je niet foppen door de naam van deze groep. Ondanks de prominente aanwezigheid van enkele Afrikaanse beroemdheden als Toumani Diabaté en Tony Allen is dit project van Mark Mulholland en Craig Ward, twee zangers en gitaristen uit Schotland, minstens zo sterk beïnvloed door de rijke traditie van Britse folktokkelaars als Bert Jansch, Davy Graham en Nick Drake. Conceptueel schuurt het dichter aan tegen grensoverschrijdende dialogen als Songhai. Daarmee ligt de lat ook meteen in de bovenste nok.
De plaat opent quasi ouderwets, met een virtueel knisperend kampvuur van waaromheen samenzang opstijgt die zo lijkt weggelopen uit de sixties, op licht ontregelende wijze ondersteund door Tony Allen op drums. Maar het (elektronisch opgewekte) strijkersensemble waarin de kabbelende gitaren aan het einde heel geleidelijk oplossen, suggereert andere muzikale vergezichten.
In elkaar verglijdende klankwerelden - dat is de boeg waar Mulholland en Ward het over gooien. En dan bedoel ik niet westerse in Afrikaanse, maar nauwelijks geografisch vast te pinnen landschappen vol vaag opdoemende contouren en exotische flarden, met als verbindend element telkens weer die dromerige samenzang van lange adem.
In het Alba Griot Ensemble komen allerlei etnische, culturele en muzikale lijntjes samen. Het kristalliseerde in Bamako, waar Mulholland sinds 2014 resideert, maar hij en Ward trokken al eind jaren tachtig samen op als straatmuzikant in Edinburgh en Glasgow. Ward bewandelde in de jaren negentig Belgische paden en was betrokken bij zowel dEUS als Die Anarchistische Abendunterhaltung. Zo kwam het dat (keltische) folk, rock, blues, jazz, psychedelica en West-Afrikaanse traditie verstrengeld raken als een soort muzikale vloeistofdia (vraag maar aan pa of ma als je niet weet wat dat is). Vooral de interactie tussen de tokkelaars op gitaar en kora en de contrabas van Hannes d’Hoine levert kippenvelmomenten op. En dan die bizarre en toch toepasselijke drumpartij van Allen in het (door hem geschreven) sluitstuk North Wind – verbijsterend! (Ton Maas)

«« terug naar overzicht