Wrasse Records
Bassist en zanger Richard Bona uit Kameroen verdiende zijn sporen vooral als jazzbassist, bij Joe Zawinul bijvoorbeeld, maar hij kan ook zingen als een nachtegaal. Voor The Ten Shades of Blues reisde hij de wereld rond; in Madras, Bombay, Nashville en New York dook hij de studio in met muzikanten die hij al van vroeger kende. Zijn plan was: het gevoel van de blues in tien varianten vastleggen. Bona kwam uit bij a capella gezongen Zuid-Afrikaanse koorklanken, Indiase devotionele zang met sitar en tabla, r&b met de Zwitserse mondharmonicaspeler Gregoire Maret (met dank aan Stevie Wonder en Toots Thielemans), americana met een Texaanse banjo en viool, en zo meer. Toch is deze bonte verzameling geen onoverzichtelijke ratjetoe van stijlen, Bona zelf is de verbindende schakel. De keyboards die hij bespeelt brengen eenheid, iets te veel misschien ? hoe vet de effecten van Hammond en samplers ook klinken (met dank aan Zawinul), hier en daar smeekt de muziek om een echte blazerssectie. Maar de rest is dik in orde. Bona zingt hartveroverend zoetgevooisd in zijn moedertaal of in het Engels, zijn soepele baspartijen houden de boel bij elkaar, zijn jazzy arrangementen tillen de afzonderlijke stijlen naar een hoger, gemeenschappelijk niveau. (Peter van Amstel)
«« terug naar overzicht
