CGS – Meridiana30 mei, 2021

Eigen label / Xango

Als er één band is die je met recht een wervelwind mag noemen, zeker live, is het wel CGS (voluit Canzoniere Grecanico Salentino) uit Puglia in de ‘hiel’ van de Italiaanse laars. In ingeblikte vorm zijn ze misschien ietsiepietsie minder opzwepend, maar nog altijd wild genoeg om opgewonden van te raken. De voornaamste aanvalswapens van het gezelschap zijn al sinds de oprichting in 1975 beukende raamtrommels en rauwe mannenstemmen. Een enkele keer zet zangeres Alessia Tondo op een wat meer ingetogen manier de toon, wat de afwisseling ten goede komt.
Kern van de zaak is bij CGS al vijfenveertig jaar lang de tarantella, waarbij mensen volgens de overlevering ten gevolge van een giftige spinnenbeet uitzinnig aan het dansen slaan tot ze dood neervallen. Dat gebeurt in de praktijk natuurlijk zelden of nooit, maar de tomeloze inzet van de muzikanten maakt duidelijk dat het hun niettemin ernst is.
Voor dit nieuwe album werd de hulp ingeroepen van de Britse gitarist Justin Adams, die samen met bandleider-violist Mauro Durante voor de productie tekende. Al meteen in het eerste stuk horen we een baggervette analoge synth (heel hip), die de trommels van een bijna onderaards diep fundament voorziet. Naast afwisseling in de instrumentatie is er ook variatie in de bezetting. Aan een tweetal tracks werd meegewerkt door bevriende muzikanten: de Indiase New-Yorkers van Red Baraat en de Italiaanse saxofonist en zanger Enzo Avitabele. Sunny Jain en zijn mannen zorgen voor een hogere versnelling in het loopwerk, terwijl Avitabele geraffineerde harmonieën toevoegt aan de samenzang. Al met al een puik album! (Ton Maas)

«« terug naar overzicht