Andrea Piccioni – Tamburo e Voce17 februari, 2021

Visage / Xango

Om meteen maar even een mogelijk misverstand weg te nemen: op deze cd zijn niet alleen maar tamboerijn en stem te horen. Wel is al meteen duidelijk dat handtrommels een prominente rol spelen. En die stem is in de eerste twee stukken sowieso niet te horen. Met behulp van multitracking worden gelaagde orkestraties opgebouwd. Zo speelt Vincent Noiret in het eerste stuk zowel chitarra battente als contrabas en neemt Andrea Piccioni naast de tamboerijn ook de Noord-Afrikaanse bendir ter hand. Zodra de tamboerijn inzet, is duidelijk waar deze muziek geworteld is: in Italië. Het gejaagde ritme dat ontstaat door klappen op de dansende tamboerijn met zijn kenmerkende schelletjes, roept meteen herinneringen op aan de opwindende tarantella van de Canzionere Grecanico Salentino uit Salento in de hiel van de laars.
Piccioni, die ook deel uitmaakt van het gelegenheidskwartet Masters of Frame Drums, levert met Tamburo e Voce zijn eerste project onder eigen vlag af. Het album is een staalkaart van stijlen en technieken. Na de taranta volgt een traditioneel meerstemmig gezang waarmee de albumtitel recht wordt gedaan. Daarna steken we de oceaan over, als na een daverende gongslag plotseling typisch Braziliaanse klanken opduiken uit de pandeiro en berimbau van Matthhias Haffner. Het stuk mondt uit in een spannende ‘tweekamp’ waarin de twee percussionisten elkaar lijken uit te dagen. Verderop gaat Piccioni nogmaals de dialoog aan met exotisch snaarinstrumenten: de dutar van Siojiddin Juraev uit Tadjikistan, gevolgd door de Turkse cümbuss en de ûd van Yinon Muallem. Maar door dat alles heen is het toch vooral de vreugde van het trommelen die hier de dienst uitmaakt. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht