Slow Moving Clouds – Starfall3 februari, 2021

People / Xango

Dat renaissance- en barokmuziek, zeker als die gespeeld wordt volgens de zogeheten authentieke uitvoeringspraktijk, moeiteloos samengaat met traditionele volksmuziek, is al genoegzaam bekend sinds oude-muziekpionier David Munrow in de jaren zeventig de muzikale degens kruiste met folkdiva Shirley Collins en haar zus Dolly. Toch kreeg hun baanbrekende collaboratie in eerste instantie maar weinig navolging. Eigenlijk pas sinds de millenniumwisseling duiken er vaker groepen op die verbinding zoeken tussen volks en klassiek, met als succesvolle voorbeelden het Deense Dreamers’ Circus en de Iers-Amerikaanse ‘supergroep’ The Gloaming. Ook Slow Moving Clouds eet met hoorbaar genoegen van twee walletjes. Het Iers-Scandinavische trio uit Dublin bedient zich vooral van gestreken snaarinstrumenten: viool, cello, contrabas en nyckelharpa (traditionele klavierviool uit Zweden). De sonoriteit van de cello en de zangerige klank van de nyckelharpa met zijn resonantiesnaren worden optimaal uitgebuit in uitgekiende arrangementen. Opmerkelijk is de bijna orkestrale inzet van galmende falsetstemmen die net niet verstaanbare woorden prevelen en een dramatische ‘wall of sound’ genereren. Voor puristen wellicht wat ‘over the top’, maar hoogst origineel en zeer effectief. Dat in het lange sluitstuk van de (overigens vrij korte) cd de stemmen opeens in borstregister klinken en bovendien zowaar verstaanbaar zijn, is dan weer een verrassing. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht