Thierry Biscary – Manez eta Kobreak10 december, 2020

Kalapita / Xango

Wie de Baskische rootsmuziek vooral kent dankzij het werk van Kepa Junkera, zal even moeten wennen aan dit nieuwe album van Thierry Biscary. De trikitixa (Baskische trekharmonica) ontbreekt en ook de txalaparta (zoek zelf maar op) is in geen velden of wegen te bekennen. Slechts begeleid door euphonium zet Biscary de toon met Zeptagilea, een lied waarvan de strekking is dat de vertolker voortaan uitsluitend schoeisel uit eigen land zal kopen. Een wonderlijke invulling van het begrip patriottisme. Verderop in het nummer valt een meerstemmig koortje in en volgen anders blazers. Messcherpe samenzang, al dan niet ondersteund door beukend slagwerk en strakke blazersriffs. blijft de boventoon voeren. De melodietjes zelf zijn overwegend folky van aard, al waan je je vanwege de arrangementen soms even op de Balkan. Alleen al door zijn uitgesproken dictie maakt Biscary duidelijk veel waarde te hechten aan de boodschap die hij uitdraagt. Maar wie het Baskisch niet machtig is – en dat is buiten de eigen regio vrijwel iedereen – zal het moeten doen met de eenregelige toelichting in drie talen onder elke songtekst. Gelukkig is er in muzikaal opzicht genoeg te genieten, zodat je toch steeds weer nieuwsgierig bent naar het volgende stuk. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht