Ultrafaux Ensemble – Tangent17 oktober, 2020

Eigen label – Xango

De discipelen van gypsy-jazzgrondlegger Django Reinhardt zijn doorgaans minder avontuurlijk en origineel dan de meester zelf. Elkaar aftroeven in vingervlugheid lijkt maar al te vaak het devies. Het Amerikaanse Ultrafaux Ensemble heeft daar geen last van, misschien ook wel omdat de zigeunermuziek aan gene zijde van de oceaan toch meer een buitenbeentje is. Bovendien kwam er vanuit de wereld van de bluegrass al snel belangstelling voor de hot club-jazz, wat leidde tot een muzikale vrijage die uitmondde in de hot-dawg (ook wel newgrass genaamd) van muzikanten als David Grisman en Tony Rice.
Tangent, het nieuwe album van Ultrafaux, opent ogenschijnlijk volgens het boekje van de manouche, maar al na amper een minuut duiken de eerste newgrassinvloeden op. Daarna dwaalt de groep steeds verder af van de canon, met verrassend en soms zeer opwindend resultaat. Zo wordt het titelstuk Tangent gevat in lichtvoetige funk. Tijdens Pseudo Nemesis zie je de tangodansers bijna voor je, althans tot de vlam in de pijp gaat en het tempo wordt verdubbeld. Hoewel (gitaar)snaren zoals het reglement voorschrijft het klankbeeld domineren, zorgen klarinet en accordeon voor de nodige afwisseling. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht