Manhu – Voices of the Sani6 april, 2020

Riverboat / Music & Words

Het Britse label Riverboat brengt met regelmaat verrassende albums uit onverwachte hoek. De groep Manhu is afkomstig uit Yunnan in het zuid-westen van China en behoort tot de Sani, een etnische groepering die volgens de officiële indeling tot de Yi-minderheid wordt gerekend. Na zo’n inleiding verwacht je veldopnamen met extreem exotische klanken, maar niets van dat al. Manhu heeft zich namelijk gemodelleerd naar voorbeeld van een westerse rockband, alleen omvat de bezetting naast drumstel en elektrische basgitaar uitsluitend traditionele instrumenten zoals fluiten, mondorgels en luiten. De merendeels traditionele liedjes zijn slim gevat in popsongformaat, compleet met catchy refreinen en brugjes. De leden kennen overduidelijk hun popklassiekers.
Is er dan niks ongewoons aan hun muziek? Zeker wel. In het bijna metrumloze Daughter’s Ballad klinkt de onversneden traditie duidelijk door, met onverwachte melodiewendingen en vreemde harmonieën. Bovendien beschikt zangeres Jin Jin Hongmei over een bijna onaards hoge stem, zo eentje die je eigenlijk alleen maar in Zuid-Oost Azië kunt verwachten. Ook Sanhu Love Song heeft een merkwaardige opbouw en bestaat deels uit stootswijs door mannenstemmen gescandeerde lettergrepen. Bij het getokkelde intro van Brothers and Sisters denk je onwillekeurig aan Amerikaanse bluegrass en die indruk is niet geheel onterecht, zo blijkt uit de rest van het nummer. Die ‘banjo’ keert overigens nog een paar keer terug in andere songs. Het album biedt op toegankelijke wijze een inkijkje in een vrijwel geheel onbekende muziekcultuur. En bovendien tovert het met regelmaat een glimlach op het gezicht van deze luisteraar. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht