Ales Cesarini ft. Payoh Soul Rebel – Dandelion23 september, 2019

Youkali / Xango

Het is lastig de vinger te krijgen achter wat hier precies gebeurt. Zeker is dat de openingstrack de luisteraar op het verkeerde been zet. Die galmende stem horen we namelijk verderop nergens terug. Maar het is ook niet zo dat de volgende tracks erg veel duidelijkheid verschaffen. In de borst van zanger Payoh Soul Rebel schuilen in elk geval twee zielen: die van de flamenco met zijn gekweldheid en die van de reggae met zijn slome zwier ten gevolge van chronische beneveling. De begeleiding is in handen van iets wat zich nog het meest adequaat laat omschrijven als een klassiek pianotrio uit de wereld van de jazz, hoewel in dit geval contrabassist Ales Cesarini als roerganger fungeert. Het levert boeiende contrasten op, zoals in Movie Star, waar de typisch Jamaicaanse koorzang (blijkbaar via multitracking in elkaar gesleuteld) en reggaebeat jazzy weerwerk ondervinden van de zoevende bas. Ook Payoh lijkt daardoor soms van de wijs. In Khaliji laat hij zich op een wiegend latin-ritme wegdrijven naar oorden waar noch flamenco, noch reggae ooit wortel hebben geschoten. De verrassende terugkeer naar de wereld van de rasta’s in We Are One levert daarna een van de speelse hoogtepunten van het album op.
De verstilde opening van El Templo del Piñon, een stuk waarin saxofonist Javier Vercher zijn opwachting maakt, doet dan opeens denken aan de ingetogen pianoflamenco van Chano Dominguez, althans totdat het loos gaat met scheurwerk en ook Payoh zich begint te roeren. Pianist Baptiste Bailly zorgt nog even voor wat variatie door in I Am a Rebel het hammondorgel onder handen te nemen. En om de verwarring compleet te maken, heet de cd Dandelion (paardenbloem) en toont het hoesje een object dat aan de ene kant een bootje lijkt te zijn en aan de andere een Paaseiland-achtig masker. Kortom, ik kom er niet uit, maar geamuseerd heb ik me intussen wel. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht