Alma Afrobeat Ensemble - Monkey See, Monkey Do15 augustus, 2019

Slowwalk / Xango

Javi Zarco, de godfather van het Ojos de Brujo-concept, is alweer vijf jaar de stuwende motor achter het label Slowwalkmusic, dat opereert vanuit mestizofusionstad Barcelona. Naast de hier door pers, boekers, agencies en festivals schandelijk ondergewaardeerde Guinese zangeres en muzikale spring in 't veld Nakany Kante, heeft hij onder meer dit Alma afobeatensemble onder zijn hoede. Afrobeat is sinds haar creatie door drummer Tony Allen en derde-wereld-macho-icoon Fela Kuti in 1970 in bijna vijftig jaar tijd wereldwijd uitgezwermd, met bijzondere en verfrissende rollen voor de Brazilianen van Bixiga 70 - festivalband bij uitstek - en de nieuwste krachtige loot aan de afrobeatboom, het twaalfkoppige Chileense Newen Afrobeat dat met zijn mannen en vrouwen en een ongelofelijk krachtige ensemble-sound de hele Womex 2018 in Las Palmas op zijn kop zette.
Helaas is het Alma Afrobeat Ensemble wel een graadje minder boeiend dan deze beide absolute hoogvliegers, maar samen met het naar mijn mening iets pittigere en originelere Ogun afrobeatensemble uit Madrid pinnen ze Spanje toch stevig vast op de mondiale afrobeat(s)kaart...
Dertien tracks lang, waaronder drie remixen cq. radio edits, brengt Alma Afrobeat zijn gezamelijke groovy boodschap. merendeels opgenomen, gemixed en geproduceerd door gitarist/toetsenman Aaron Feder. Hij is ook in de weer met banjo, pedal steel en dobro. De zeer uitgebreide blazerssectie stopt de nodige pepers in de Alma-reet, zodat de meeste tracks op een enkele misser na naar behoren swingen. Vergeleken met Ogun  zijn ze weliswaar minder avontuurlijk ingesteld, maar sommige tracks, zoals het geweldige titelnummer Monkey See, Monkey Do en ook Eshu, waarin flarden uit het werk van de beroemdste Nigeriaan en de Newyorkse housepioniers Masters at work worden verwerkt in een 8 minuten lange kolkende cocktail van beats, sounds en vocals, zijn top. Zanger Joe Psalmist heeft zich voorzien van een vaudoumasker en wapperende voodoo-parafernalia. Hij zingt de meeste tracks naar een (v)aardige, soms zelfs opwindende climax. Feder's inbreng op het besnaarde instrumentarium werkt soms, soms niet. Benieuwd hoe ze het er op het podium vanaf brengen! (Pieter Franssen)





«« terug naar overzicht