Madar Ensemble – Acamar13 augustus, 2019

Kepera / Challenge

Veel bevlogen ensemblespel op dit album, maar ook enkele indringende solostukken. Na het jachtige Madar Bayati, waar de leden van het Madar Ensemble zich lijken te laten voortstuwen door percussionist Nassar Salameh en de razendsnel geplukte contrabas van Tony Overwater, is de beurt aan Maarten Ornstein voor een lenige solo op de klarinet, waarbij hij schijnbaar gewichtloos door de registers buitelt. In het titelstuk volgen ingehouden klarinet en sonore bas eerst nauwgezet elkaars melodielijn, waarna de viola d’amore van Jasser Haj Youssef zich in de muzikale gedachtenwisseling mengt, gevolgd door de ûd van Nizar Rohana. De diep gonzende lijsttrommel van Salameh brengt puntige accenten aan.
Als Haj Youssef een solo voor zijn rekening neemt, hoor je goed waar al die extra resonantiesnaren van de viola d’amore voor dienen: een onverwacht diepe, licht hese klank met een rijk geschakeerde waaier aan boventonen. Overwater bespeelt op dit album ook de speciaal voor hem gebouwde violone, het laagst reikende lid van de familie der barokvedels.
Furud, een compositie van Overwater, Haj Youssef en Ornstein, brengt op aangename wijze de nodige suspense in het geheel. Uit een nevelig decor vol mysterieuze klanken doemen melodielijnen op die na na enige tijd weer lijken te vervliegen.
Buitengewoon fraai is ook Hills of Delphi, het sluitstuk van Acamar, geschreven door Overwater. Rohana schittert zonder het gebruikelijke gepriegel op de snaren van de ûd en Ornstein laat zijn klarinet tenslotte voluit juichen en jubelen. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht