Janusz Prusinowski Kompania – Po Sladach / In the Footsteps28 juli, 2019

Buda / Xango

Binnen de Poolse rootsmuziekwereld kun je Janusz Prusinowski zowel indelen bij de rekkelijken als bij de preciezen. Als het gaat om instrumentatie en spelopvatting, volgt hij nauwgezet de eeuwenoude traditie van de mazurka: dus niks beschaafd gepingel à la Chopin, maar rauwe klanken en hoekige ritmes die ontstaan doordat niet in drieën wordt geteld, maar zo: een-twee-drie/een-twee-drie/een-twee/een-twee/een-twee, dus twee maal drie, gevolgd door drie maal twee. Dat levert in ongeoefende oren vreemde accentverschuivingen op, maar de dansers die in paren rondwervelen op de snelste variant van deze mazurka, komen daardoor juist in een hogere versnelling. Viool, klarinet en trompet voeren niet zelden gelijktijdig het hoogste woord, in het gelid gedwongen door de barabantrom. Ook de zang is niet wat je noemt alledaags. Als bandleider Janusz een keel opzet, hoor je meteen een echo van de snerpende vrouwenstemmen van bijvoorbeeld de Warsaw Village Band. Waar Prusinowski tot de rekkelijken behoort, is als het gaat om grensverkenningen met andere tradities. Zo deed hij met zijn groep een project waarbij ze samen met een klassieke pianist lieten horen waar Chopin destijds de mosterd haalde en hoe hij de volkse mazurka vervolgens omboog en gladstreek tot geciviliseerde kamermuziek. Maar ook zonder gasten van elders is Po Sladach (In the Footsteps), de nieuwe cd van Janusz Prusinowski Kompania, afwisselender dan we van de groep gewend zijn. Ronduit schitterend is het ingetogen Stepy Akermaskie, waar je niet alleen de vogeltjes hoort fluiten, maar bovendien de zanger zo dicht op de huid zit dat je je als luisteraar hoogstpersoonlijk toegezongen voelt. Sowieso wordt er meer gezongen op Po Sladach en dat is goed nieuws, want violist en accordeonist Prusinowski behoort als zanger tot de buitencategorie: ongeschoold maar uiterst expressief. Een fraai voorbeeld daarvan is Deszczowy, waar de vogeltjes zijn ingeruild voor een zachtjes neerdalende regenbui. Michal Zak trekt met zijn klarinet klaaglijke lijnen om de zangpartij heen, waarna de chef toch maar weer zijn viool aan de schouder zet. Ook liefhebbers van de traditionele wildemansdans uit Mazovië komen hier overigens ruimschoots aan hun trekken. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht