Ifriqiyya Electrique - Laylet el Booree14 april, 2019

Glitterbeat / Xango

Het is alweer twee jaar geleden dat Ifriqiyya Electrique, een muzikaal verbond tussen bassiste Gianna Greco, gitarist François Cambuzat en mensen uit het diepe zuiden van Tunesië, de hemel en de podia bestormde met een krachtig en hypnotiserend album. Zulke samenwerkingen kunnen van tijdelijke aard zijn: voor een keer leuk en verrassend, dan je bivak opbreken en elders emplooi zoeken. Maar nu ligt daar een tweede album, Laylet el Booree. Al is de verrassing van het debuut er natuurlijk niet meer, ook dit vervolg is weer overdonderend. De elementen lijken sterk op die van de eersteling. Imposant beukend slagwerk, een gitaar die in een mengsel van zwaar metaal en punk gedoopt is, explosief baswerk, bovenmenselijk klinkende samenzang in afwisseling met een aanjagende voorzanger. Soms leggen ze de elektrische mantel even af, waardoor je beseft hoe sterk de muziek zonder dat omhulsel al is. Toch is het geen herhaling van zetten. De muzikanten hebben in de paar jaar dat ze samen de podia langsreizen, een flinke ontwikkeling door gemaakt. De inbreng van Greco en Cambuzat, eerder toch al niet schuchter te noemen, is veel meer geïntegreerd in de muziek van de Tunesiërs. Waren dat eerst vier mannen, nu zijn het twee mannen en een vrouw. Het geluid is op dit tweede album rijker, voller en zo mogelijk nog gedurfder dan op het debuut. En voorzover er sprake is van herhaling, kan ik daar moeilijk bezwaar tegen hebben. Ik draai dit album net zo graag als dat debuut. Nog een paar cd’s erbij uitbrengen en je kunt de hele nacht doorhalen op deze teugelloze muziek. Ik kan bijna niet wachten. (René van Peer)

 




«« terug naar overzicht