Bassekou Kouyate & Nngoni ba - Miri13 februari, 2019

Out there / Xango

Het is alweer bijna twaalf jaar geleden dat de Malinese ngoni-vernieuwer Bassekou Kouyate zich met trots presenteerde op de Womex in Sevilla. Iets eerder verscheen Segu Blue, het eerste album dat hij maakte met Ngoni ba. Inmiddels is de aimabele Bassekou wereldwijd doorgebroken en hebben zijn vrouw, zangeres Amy Sacko, en de Ngoni ba (familie)clan een lange reeks spraakmakende optredens achter de rug. Van Førdefestival tot Womad, van Hertme tot Quebec. Op Miri (Droom), hun vijfde, wederom prachtige en zeer diverse album, keert het ensemble terug naar Bassekou's geboorteplaats Garana, een dorpje aan de oevers van de Nigerrivier, en daarmee in zekere zin ook naar de moederschoot. Een van de ontroerendste tracks gaat dan ook over zijn overleden moeder Yakare, die voor acht kinderen moest zorgen. Ook de lotgevallen van over het paard getilde Bamana-koningen, eeuwen terug, zoals zo indringend opgetekend door Maryse Conde in Segou, de aarden wallen, komen aan bod in Wele Ni, waar Bassekou zelfs de slide ter hand neemt. Michael League, de welbekende gitarist van Snarky Puppy en een oude gabber van Bassekou, laat de snaren snerpend meegieren op Konya. Zanger Afel Bocoum uit Niafunke, net als Bassekou en Toumani Diabaté lid van de muzikale familie rond desertbluesgitaargigant Ali Farka Touré, houdt in Tabital Pulaaku een hartstochtelijk pleidoor voor meer begrip tussen de herders van de Fula en boeren die hun oogst bedreigd zien. Terwijl Ngoni ba live uit hun eeuwenoude - maar intussen elektrisch versterkte - hofluiten een soort ruige afrospeedrockklanken weet te peuren, opgepept door kalebas-, tama- en yabara-ritmes, klinken de snaarinstrumenten hier vaak behoorlijk ingetogen, sierlijk, ragfijn, glashelder en vol emotie. Heel gevoelig is ook de honingzoete achtergrond zang van nichtje Kankou Kouate, een topvocaliste in wording, die fraai mengt met de begeesterde zang van Amy. Onder de vele gasten bevinden zich gimbrispeler Majid Bekkas en Habib Koité, die in Kanto Kelena zijn hart uitstort over een man die door zijn geliefde aan de kant is gezet. De in Mali veelvuldig beleden liefde liefde voor Cubaanse muziek komt tot uiting in Wele Cuba en de sonore zang van Abdoulaye Diabate, geliefd leermeester van de jonge Bassekou, domineert in Fanga, eveneens een verhaal uit het tijdperk van de aarden wallen. Miri is kwalitatief misschien een fractie minder dan Segu Blue, maar nog altijd heel goed. Zonder meer een aanrader. (Pieter Franssen)

«« terug naar overzicht