SANS – Kulku4 november, 2018

Cloud Valley

Tot dusver deed citerspeler en componist Andrew Cronshaw, drijvende kracht achter SANS, zelf de productie van de eigen plaatopnamen, maar voor dit eerste studioalbum van de groep werd een heuse producer in de arm genomen. Daarmee werd ook voor het eerst een ritmesectie in huis gehaald, want Jim Sunderland stond niet alleen aan het roer bij de opnamen, maar zorgde met klappende handen of gestamp op de vloer van de schuur annex studio ook voor enige ritmische ondersteuning. Heel spaarzaam overigens, want met slagwerk hoef je bij Andrew verder niet aan te komen. De muziek van SANS heeft net als zijn vroegere soloproducties eerder iets dromerigs of meditatiefs.
Dat sluit prachtig aan bij de ‘kleine’ en vederlichte stemmen van Sanna Kurki-Suonio en Erika Hammarberg, die beiden ook de tiensnarige kantele bespelen, het nationale instrument van de Finnen. Pikant detail is dat Kurki-Suonio, die inmiddels alweer jarenlang deel uitmaakt van SANS, zich ooit volkomen senang voelde te midden van de beukende beats van de Zweedse etnopopgroep Hedningarna.
Fijnmazig getokkel op diep resonerende snaren, gelardeerd met traag golvende melodielijnen uit de Armeense duduk van Tigran Aleksanyan en de basklarinet dan wel sopraansax van Ian Blake, schildert een betoverende klankwereld die allerlei associaties oproept maar zich nergens geografisch laat vastpinnen. Dit is muziek die uit is op verstilling. Ook als de tred even versnelt voor Kulkija – The Walking Song, is dat niet om de betovering te doorbreken maar juist om met wat variatie en een luchtige noot de concentratie te verhogen. Kulku is een wonderschoon album dat in geen enkel opzicht onderdoet voor Ochre, de magistrale cd waarmee Cronshaw me jaren geleden totaal overrompelde. (Ton Maas)






«« terug naar overzicht