John Smith – Hummingbird1 oktober, 2018

Commoner / Bertus (verschijnt vrijdag 5 oktober)

Volgens de begeleidende promotekst is John Smith een ‘oprechte Folkzanger’ – ja, zelfs met hoofdletter F – maar daarvoor heeft hij toch echt niet iets te veel bibbers in z’n stem, volgens deze luisteraar althans. John ‘doet’ wel drama, maar het voelt niet zo. En dat is jammer, want met zijn kwaliteiten als zanger en gitarist is verder niks mis. Ook als arrangeur staat hij z’n mannetje, met als fraai voorbeeld het nummer Boudica, waar koorzang en strijkers zorgen voor een omlijsting die precies goed gedoseerd is. Wonderlijk genoeg weet ook Smith zelf dan opeens wel te overtuigen. Het lijkt wel alsof hij zich echt herpakt heeft, want ook de erop volgende traditional – het intiemere Hares On The Mountain – weet hij succesvol te bezorgen. Met Lord Franklin komen we aan bij wat bekender repertoire. Hier wordt duidelijk hoezeer John zich heeft laten inspireren door wijlen John Renbourn, zeker als ‘fingerpicker’. Die indruk wordt nogmaals bevestigd door de manier waarop hij zich enkele tracks verderop buigt over The Time Has Come, waarin de echo van The Pentangle onmiskenbaar doorklinkt. Zou het echt Danny Thompson zijn die hier de contrabas bedient? Daarvoor is de toon eigenlijk iets te dun, maar dat kan aan de productie liggen. Tot besluit worden we opnieuw onthaald op een klassieker: Unquiet Grave. Wie tegen die tijd aan ’s mans stem gewend is geraakt, heeft als beloning toch een klein juweeltje in handen. Maar ja, die bibbers. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht