Monica Akihary – Lagu Lagu 24 augustus, 2017

Bromo

Stel je verbazing voor van iemand die nog nooit van Monica Akihary heeft gehoord en deze cd opzet na achter op het hoesje gelezen te hebben dat op een na alle stukken ‘traditionals’ uit de Molukken zijn. Je hoort hem of haar bijna denken dat iemand per ongeluk het verkeerde schijfje in de hoes moet hebben gestoken. Wie echter bekend is met Boi Akih, het duo dat Akihary sinds vele jaren vormt met gitarist Niels Brouwer, zal de muziek op dit nieuwe album een stuk vertrouwder in de oren klinken. Daarom is het ook een beetje vreemd dat de cd niet is uitgebracht als project van Boi Akih, maar onder Akihary’s naam.
Misschien heeft het te maken met het feit dat van alle muzikanten die op de plaat te horen zijn, Monica de enige is die door familiebanden verbonden is met het muzikaal erfgoed van de Molukken.
Over dat ‘traditioneel’ valt overigens wel een haartje te kloven. Akihary en Brouwer lijken dat ook aan te voelen, want op de achterkant van het hoesje schrijven ze: ‘All compositions and lyrics are traditionals …’ Een tikje cryptisch misschien, maar je zou er uit kunnen opmaken dat de muziek is gemaakt op basis van traditioneel materiaal. Met uitzondering van een enkel fragment kan ik me niet voorstellen dat deze liedjes in het land van herkomst ooit zo geklonken hebben.
Maar laten we wel wezen: als je Akihary en Brouwer heet, is dat natuurlijk geen enkel probleem. Onder de vlag van Boi Akih hebben ze al eerder bestaand materiaal van bijvoorbeeld Jimi Hendrix en Joni Mitchell op eigenzinnige wijze onder handen genomen en met verbluffend resultaat. Precies dat is wat ze hier opnieuw doen. Je zou zelfs kunnen stellen dat ze met dit historische bronmateriaal ‘respectvoller’ omgaan – dat wil zeggen, minder gekkigheid uithalen – dan met de werkjes van voornoemde popsterren.
Wat ook niet onvermeld mag blijven, is de scherpe neus die Brouwer en Akihary hebben ontwikkeld bij het zoeken naar gastmusici. Ook dit keer hebben ze zich weer omringd met kwaliteit, getuige de bijdragen die Onno Gevaert en Ernst Glerum leveren op respectievelijk slagwerk en contrabas. Om maar te zwijgen van het altijd weer verfrissende glij en schuifwerk van Joost Buis op trombone en lap steel. De Molukse liedjes van weleer kunnen dankzij deze behandeling weer een hele tijd mee. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht