Interview met Salif Keita voorafgaand aan concert in Carre 25 juni ‘Muziek heeft mijn leven gered' 20 mei, 2019

Salif Keita is zonder twijfel een van de grootste zangers die het Afrikaanse continent heeft voortgebracht. The Golden Voice of Africa, zoals hij liefkozend genoemd wordt, begon zijn inmiddels 50 jaar durende carrière in het begin van de jaren 70 bij Super Rail Band de Bamako . In de jaren 80 werd hij een van de eerste supersterren uit Afrika, die traditionele Malinese muziek mengde met rock, funk en jazz. Handelsmerk is zijn krachtige en expressieve stem  waarmee hij de meest uiteenlopende emoties vertolkt, van fluisterzacht mijmeren tot krijsende razernij. In augustus wordt Keita 70 en hij heeft aangekondigd dat zijn nieuwe album Un Autre Blanc zijn allerlaatste is. Op 25 juni 2019 treedt Keita op in Carré in Amsterdam maar of dit ook zijn laatste concert in ons land is? Keita legt en ander uit aan Bas Springer.


In maart publiceerden we op MixedWorldMusic al een overzichtsartikel over de carrière van Salif Keita, inclusief video's en een Spotify playlist. 
Klik hier

Concert 
dinsdag 25 juni - Carré, Amsterdam
Tickets voor dit concert via deze link.


Op 25 juni in Carré Amsterdam komt Salif Keita met complete band. Bij het voorproefje in Vrije Geluiden kwam hij met zijn achtergrondzangeressen. Bekijk hier het nummer Awa, uit die sessie. 


Interview door Bas Springer

Salif Keita heeft de naam nogal humeurig te zijn tijdens interviews. Dat ondervond ik jaren geleden aan den lijve toen Keita voor een dag naar Nederland kwam om acht interviews te geven. Toen ik eindelijk als laatste aan de beurt was, bleek Keita moe en verveeld. De overige keren dat ik hem interviewde - vier maal in totaal - betoonde hij zich juist een uitermate aimabele man. Zo ook deze keer.  
Het volgende gesprek met Salif Keita vindt plaats na afloop van de opnamen voor het tv-programma Vrije Geluiden. Omdat de tijd dringt en Keita over een uur alweer op de trein terug moet naar Parijs, besluiten journalist Peter Schong (Heaven) en ik om hem gezamenlijk te interviewen.


Teveel moeite voor te weinig resultaat

Waarom stopt Keita stopt met muziek maken? 'Omdat ik moe ben. Verder is de tijd er niet meer naar om nog albums te maken. Mensen kopen geen platen meer; ze luisteren naar een paar nummers via internet en daar blijft het bij. Het is echt moeilijk om een album te maken. Het kost je drie, vier jaar. Alleen al het componeren van melodiëen is een tijdrovende bezigheid. Ik denk dus dat het beter is om geen albums meer te produceren. Dat betekent overigens niet dat ik ophoud met muziek maken.'

Toekomstperspectief
Blijft hij dan wel optreden? 'Op de een of andere manier wel ja, maar een stuk minder dan voorheen. Ik zal veel selectiever zijn, ook omdat ik al wat ouder ben. Even overkomen vanuit Parijs voor een dag en dan ’s avonds weer terug, dat wordt te veel voor me.' Heeft hij nog plannen voor de toekomst? ‘Ik ben heel erg gehecht aan mijn dorp Djoliba, waar ik geboren en getogen ben en waar ik woon. Ik ben de zoon van een landbouwer en ik houd van landbouw. Ik heb een radiostation opgezet dat overal in de omgeving te ontvangen is. Die zender is een bron van informatie en educatie voor landbouwers en boeren. Veel van de uitzendingen gaan over over het boerenleven en het belang van de natuur, maar ook over nut en betekenis van moderne landbouwtechnieken. Bovendien wil ik meer aandacht besteden aan mijn gezin. Dat zullen ze vast fijn vinden. Sinds 1983 ben ik eigenlijk altijd onderweg geweest, op tournee of in de studio.'

Het lot van albino's in Afrika
Sinds jaar en dag zet Keita zich in voor de positie van mede-albino's in Afrika. Hij richtte er zelfs een speciale organisatie voor op. 'Mijn belangrijkste werk in Mali is de stichting Salif Keita Pour Les Albinos. Zoals je waarschijnlijk weet leven de meeste albino’s in Afrika onder verschrikkelijke omstandigheden. Ze worden gediscrimineerd en  zelfs gedood - soms vanuit bijgeloof als een soort offer, maar ook om financiële redenen. Naast het bestrijden van dat soort praktijken en van vooroordelen over albino's geven we voorlichting aan albino's over heel praktische zaken, zoals het gebruik van zonnecrème, het dragen van een zonnebril en het vermijden van direct zonlicht. Veel albino’s krijgen namelijk huidkanker, dus educatie en voorlichting zijn van groot belang. Verder we bieden concrete hulp, zoals wanneer een albino naar het ziekenhuis moet. Zelfs in het ziekenhuis tref je soms nog mensen aan die weigeren een albino aan te raken. Ik heb meegemaakt dat een arts daarvoor moest worden "omgekocht". Dat was voor mij een grote schok. Een van mijn grootste wensen is daarom de oprichting van een speciaal ziekenhuis voor albino’s. In het verleden hadden albino’s vaak geen enkel contact met elkaar en was er geen organisatie die hen hielp en samenbracht. Mijn stichting is er om albino’s samen te brengen en hen bij te staan in hun strijd voor gelijke rechten. Mijn laatste album heet Un Autre Blanc. Die titel slaat op albino’s. We zijn wit, maar op een andere manier. We zijn wit terwijl pappa en mamma zwart zijn.'

Omzien in tevredenheid
Voelt Keita zich voldoende gewaardeerd? 'Zeker. Ik ben immers over de hele wereld bekend. Ik kan nauwelijk ergens komen zonder dat mensen mij de hand willen schudden en met me op de foto willen. En nu helemaal, in dit tijdperk van selfies. Zelfs als ik om vijf uur 's ochtends ergens op een vliegveld aankom, zijn er mensen die op me af komen voor een handdruk en een foto.' Op welk van zijn albums is hij het meest trots? 'Eigenlijk op al mijn platen, want het zijn net kinderen voor me. Maar misschien is Soro uit 1987 wel het belangrijkst voor me, want dankzij die plaat heb ik kennisgemaakt met de showbusiness in Europa en de rest van de wereld. Het was een visitekaartje waar ik heel veel aan te danken heb. Maar mijn albums zijn me ook allemaal even dierbaar omdat ze zo verschillend zijn. Tegelijk is dat misschien wel de grootste opgave geweest: om telkens weer een ander album te maken. Elk nieuwe album mocht geen kopie worden van de vorige. Ieder album heeft zijn eigen geschiedenis.' Hoe kijkt Salif terug op zijn eigen kinderjaren? 'Ik was de enige albino in de gemeenschap. Nooit kon iemand me uitleggen hoe het kwam dat ik zo was. Ik was heel vaak alleen; andere kinderen wilden niet met mij omgaan. Op school werd ik geslagen en gepest en ik leerde om terug te vechten, terwijl ik van nature helemaal niet agressief ben. Muziek heeft uitendelijk mijn leven gered.'

Concert 
dinsdag 25 juni - Carré, Amsterdam
Tickets voor dit concert via deze link.

In maart publiceerden we op MixedWorldMusic al een overzichtsartikel over de carrière van Salif Keita, inclusief video's en een Spotify playlist. 
Klik hier.  

 


meer features
Atlantic Music Expo 2022
26 december, 2022
Achtergronden bij El Ultimo Trago
23 december, 2009
Poëzie in de strijd tegen de wereldmuziekpolitie
24 december, 2009
Oumou Sangar�s Seya album van het jaar
26 december, 2009
Havana Cultura: een omvangrijk muzikaal project
20 juli, 2010
Zangeres op tournee in Nederland met nieuwe cd op zak
6 april, 2011
Ivoriaanse bassiste/zangeres presenteert nieuw project
27 februari, 2010
Gitarist Dom Flemons over Genuine Negro Jig
27 september, 2012
Portugees kwartet komt naar Nederland
26 maart, 2012
Malinese zanger voor drie concerten naar Nederland
14 september, 2010