Als er één stijl is waarop het adagium ‘less is more’ van toepassing is, is het wel funk. De piketpaaltjes die in 1965 door The Meters uit New Orleans met akelige precisie werden geslagen, vormen nog steeds de fundering voor elke mogelijke variant. Bij funk draait alles om de spanning tussen de beats en de kunst is om die tot tergens toe op te rekken zonder dat het lijntje breekt. Bij Montis, Goudsmit en Directie is al vanaf de eerste inzet duidelijk dat ze die kunst als geen ander verstaan. En als de geest van Ziggy (Modeliste, drummer van The Meters) niet al vaardig was geworden over Cyril Directie, dan zweefde hij in elk geval boven de denkbeeldige wateren op het inmiddels welbekende dakterras met amfitheater in Amsterdam-Noord. MG&D gaan zelfs nog minimalistischer te werk dan de grondleggers, want ze doen het zonder bassist. Een gedurfde beslissing, want de basgitaar speelt bij funk vaak juist een sleutelrol. Denk maar aan Bootsy Collins bij Funkadelic, Kenny Gradney bij Little Feat of Jasper de Beer bij Naked Ears. Maar de heren komen er moeiteloos mee weg. In goed overleg weten Goudsmit en Montis de leemte vrijwel ongemerkt op te vullen. Het verbale vuurwerk waarmee Directie het publiek opjutte (en zijn naam eer aan deed), was weliswaar aanstekelijk en niet van (zelf)spot gespeend, maar vanwege de pure zeggingskracht van de muziek eigenlijk overbodig. En zo eindigde deze editie van On The Roof op passende wijze met een knalfeest!

Klik hier voor foto's van het concert.