Samurai Accordion – Te9 februari, 2018

Visage / Xango

Liefhebbers van de muziek van Riccardo Tesi, de inmiddels eerbiedwaardige aartsvader van de moderne trekharmonica, zullen verrast zijn door Sushi Time, het stuk waarmee dit tweede album van de Samurai opent. Nu eens geen innemend, opbeurend en melodieus stuk van de hand van de meester, maar een bijna abstract klanklandschap met hitsig gehijg uit balgen, dat vooral herinneringen oproept aan de vroege accordeondeconstructies van Kimmo Pohjonen.
Na deze licht ontregelende openingszet neemt Tesi de luisteraar gelukkig weer mee naar behaaglijker muzikale oorden. Ook de twee volgende tracks zijn van de hand van spelers die inmiddels oudgedienden zijn van het Samurai-kwintet: Markku Lepistö uit Finland en David Munelly uit Ierland. Bruno LeTron en Didier Laloy hebben plaatsgemaakt voor Simone Bottasso uit Italië, voormalig student van Riccardo Tesi, en Kepa Junkera uit Baskenland. Ook zij leverden voor dit nieuwe album elk twee composities aan, net als de drie veteranen.
Junkera’s eerste bijdrage opent met langs elkaar schuivende melodische figuren waaroverheen felle ritmische patronen worden uitgestrooid, gevolgd door staccato pompend balgengeweld dat een tijdje later oplost in een wazig vergezicht. Verrassend genoeg duikt daaruit een heus kinderkoor op, terwijl in de achtergrond een sirene naderend onheil lijkt aan te kondigen.
Daarna is de beurt aan Bottasso, die met een knipoog richting Fellini kiest voor een wonderlijk mengsel van lichtvoetigheid en atonaliteit. Na een herfstig stuk van Munelly zorgt Tesi met een springerige tarantella voor een opgewekte lentesfeer. De samurai ronden hun tweede exercitie af met een virtuele rondreis waarbij eerst Lissabon wordt aangedaan, waarna een compositie van Bottasso verklankt hoe men kan verdwalen in Bagdad.
Ondanks de (deels) gewijzigde bezetting en de omkering in de naam – voorheen immers Accordion Samurai – tekenen de vijf trekharmonicameesters opnieuw voor een ijzersterk album, dat qua afwisseling en verrassingsgehalte nog hoger scoort dan hun toch al niet te versmaden debuut. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht