Ramon Goose – Long Road to Tiznit16 september, 2017

Riverboat / Music & Words

Ramon Goose bewandelt min of meer dezelfde paden als bij ons Jan Wouter Oostenrijk, maar doet dat zonder speciale aanpassingen aan zijn instrument. De hemelsblauwe Telecaster die hij zowel voor- als achterop het hoesje van zijn cd Long Road to Tiznit trots laat zien, zou zo van het rek in de muziekzaak kunnen komen. In de openingstrack lijkt de Maghreb nog ver weg, maar dit is dan ook een eerbetoon aan bluesicoon Robert Johnson. Voor Come On In My Kitchen laat Goose zijn gitaar overigens wel lekken snerpen. Met Futa belanden we daarna wel meteen in zanderige sferen. Deze compositie van Justin Adams – die zelf ook een deuntje meespeelt – wiegt heerlijk weg, zoals het een woestijnblues betaamt. Met Marrakech Sunset duiken we dieper de Sahara in op de klanken van een ûd (Arabische luit). Die mag na het intro overigens weer zijn biezen pakken, want Ramon neemt al snel het roer over met een heerlijk gierende gitaarsolo.
De keuze voor zangeres Najma Akhtar met haar klassiek Indiase achtergrond is verrassend, maar pakt wonderwel uit. Komt ook doordat deze dame al vaker buiten de eigen regio heeft geneusd, zoals ze enkele jaren geleden deed met gitarist Gary Lucas.
Alvorens af te ronden met een tweede eerbetoon aan een persoonlijke held – het onvolprezen Who Do You Love van Bo Diddley – neemt Goose nog even de akoestische slide ter hand voor een zompige blues van eigen hand. Veel afwisseling op dit nieuwe album van de blanke Britse bluesman, maar met de blik steeds gericht op het muzikale kompas. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht