Feule Caracal – Feule Caracal28 maart, 2017

Buda / Xango

Het Bretonse trio Feule Caracal, bestaande uit trekharmonicaspelers Christian Maës en Janick Martin en verder percussionist Etienne Gruel, grossiert in dansbare neofolk zoals we die kennen van de Belgische groep Tref. Maar anders dan de balfolkmachine van Wim Claeys en Didier Laloy bedient het Franse drietal zich ook van de nodige elektronica, handig weggemoffeld onder de noemer ‘fx’ (effects). De langzaam op stoom komende locomotief waarmee Oriënt Express opent, is niet alleen een opmaat naar jachtig vuurwerk, maar ook een knipoog naar traditie en nostalgie. Van dat laatste kunnen deze heren in elk geval niet worden beticht: de composities en arrangementen zijn nadrukkelijk eigentijds. Dat kan ook bijna niet anders als je weet dat Janick Martin ook deel uitmaakt van het vooruitstrevende kwintet van violist Jacky Molard, een van de drijvende krachten achter de inmiddels zeer vitale Bretonse muzieksene. Terug naar de vergelijking met Tref, omdat die nu eenmaal onvermijdelijk is. Qua virtuositeit doen de twee trio’s niet voor elkaar onder, maar als het op componeren aankomt, moeten de Fransen toch hun meerder erkennen in Didier Laloy. Een schande is dat overigens niet, want voor dit wonder uit Wallonië neemt zelfs Riccardo Tesi, de aartsvader aller trekharmonicaspelers, eerbiedig zijn hoed af. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht