Yann-Fanch Kemener, Florence Rousseau & Aldo Ripoche – Ar Baradoz24 januari, 2018

Buda / Xango

Soms is het fijn als er gezongen wordt en je niks van verstaat. De muziek lijkt toch anders binnen te komen als je niet wordt afgeleid door tekst en betekenis. Dat deze cd vol staat met gewijde gezangen, is ook zonder tekstverklaring wel duidelijk. De manier waarop zanger Yann-Fanch Kemener vol eerbied de woorden proeft, liefdevol opgetild door cello en harmonium, spreekt boekdelen. Het is misschien onwennigheid, maar het Bretons klinkt in mijn oren gelukkig ook minder gladjes dan Frans, met scherpere, kelige klanken. Kemener zingt de hymnen liefdevol, maar wel met een aangenaam rafelrandje aan de stembanden. Slim is ook de afwisseling tussen eeuwenoude gezangen en min of meer recent gecomponeerde muziek. Want in harmonisch opzicht zijn de sacrale gezangen niet bepaald avontuurlijk, dus de dinstrumentale dissonanten die op gezette tijden op de oren worden afgevuurd, rekken de spanningsboog een flink stuk op. Het moge duidelijk zijn dat er niet veel swing in deze muziek zit. Het zijn vooral statige, ingetogen gezangen en de instrumentale stukken sluiten daar qua sfeer mooi bij aan. Maar voor een meditatieve luistersessie bij kaarslicht is Ar Baradoz (het paradijs) bij uitstek geknipt. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht