Urban Turban & Shamim - Paradis5 juli, 2017

Caprice / Xango

Het kan raar lopen. De laatste keer dat ik iets van de Zweedse groep Urban Turban hoorde, was ruim twintig jaar geleden, toen de mannen met een vette knipoog een album vol ongewone covers afleverden. Die waren lang niet allemaal even geslaagd, maar met een onderkoelde versie van Let’s Work Together, blijkbaar bedoeld om tegenwicht te bieden aan de hinderlijk manische vertolking door Brian Ferry, wisten ze mij wel voor zich te winnen. Ook hun olijke bewerkingen van Folsom Prison Blues en Hoochie Coochie Man mochten er wezen.
Inmiddels hebben de mannen van Urban Turban de Balkan ontdekt en zangeres Shamim aan de haak geslagen. Laatstgenoemde kreeg ook meteen de vocale hofdrol toebedeeld. Het is jammer dat we daardoor de gruizige mannenstemmen van Turbanveteranen Peter Bryngelsson en Pelle Lindström moeten missen, want die hebben samen met alle andere bandleden van destijds het veld geruimd.
Hoewel inmiddels dus geheel herbemand, trekt Urban Turban de recyclingkoers van weleer onverbiddelijk door. Zij het met een twist, want alle hits van ooit kregen deze keer een Zweedse vertaling. Zo heet de klassieker van Jim Reeves nu Han Muster Gå – en klinkt op z’n Zweeds ook een stuk lichtvoetiger. I Give You The Morning van Tom Paxton luistert na een Zweedse waxbeurt naar de naam Jeg Ger Dig Min Morgen, maar Shamim durfde het blijkbaar niet aan om het minder tranentrekkend te maken dan het origineel. Dat deed ze dan maar in het volgende nummer, dat als Feeling Good bekend werd gemaakt door onder anderen Nina Simone.
Hoewel de nieuwigheid van de typische Urban Turbanbehandeling er na twintig jaar wel af is, blijft hun onderkoelde ironie onverminderd aanstekelijk, net als hun karakteristieke retrosound. (Ton Maas)





«« terug naar overzicht