Oumou Sangaré - Mogoya23 mei, 2017

No Format / V2

Op haar langverwachte album wandelt en danst Oumou Sangaré langs nieuwe paden met de moderne, dance-achtige sound van het Franse A.L.B.E.R.T collectief, waarin onder meer Ludovic Bruni en Vincent Taeger. De plaat verschijnt acht jaar na het prachtige Seya, haar zwanenzang voor het World Circuit label. Op Mogoya draagt overdadig keyboardspel bij tot een druk, jachtig geluidsdecor waarin Oumou's stem soms zowat verzuipt. Het gaat er vanaf de eerste noot van Bena Bena heftig aan toe. Afrobeatdrummer Tony Allen is gast op Yere Faga en in Djoukourou zoeken de heren samen met de dames naar een soort afropopgroove in de trant van Yeke Yeke. De kamele ngoni, het traditionele snaarinstrument van de jagerskaste uit de Wassoulou regio, wordt regelmatig opgezadeld met elektrische scheurgitaarexercities en gaat in Djoukourou zelfs volledig kopje onder in een door de flanger gehaald geluidsbad. In het wat rustiger Mali Niale komt Oumou's toch nog altijd imponerende  stem eindelijk meer tot zijn recht, net als in Kounkoun. Haar hartekreet in Minata Waraba, een ode aan haar dappere moeder Aminata ('de leeuwin') is zowel ontroerend als majestueus, net als het gevoelige titelstuk en tevens slotnummer Mogoya, maar de heren van A.L.B.E.R.T zetten haar te vaak inaar hun (eigenwijze) hand om dit een meesterwerk te kunnen noemen. (Pieter Franssen)

«« terug naar overzicht