Jones, Berryman & Jones – Come What May9 mei, 2017

Riverboat / Music & Words

Misschien wel dankzij de overstap naar een ander label maakt de Britse folklegende Wizz Jones op z’n oude dag nog een zegetocht. Na het fraaie Joint Control, dat hij maakte met John Renbourn kort voor diens onverwachte overlijden, is hij alweer terug met een nieuw project: een samenwerkingsverband met mede-gitarist Pete Berryman zijn eigen zoon Simeon op tenorax, fluit, mondharmonica en zang. Zoals veel Britse folkartiesten is Wizz als zanger geen oorslijmer. Hij houdt van naturel en onopgesmukt en zingt zoals hij praat. Aan zijn akoestisch gitaarspel kan echter nog altijd menigeen een puntje zuigen, al laat hij hier het soleren regelmatig over aan kompaan Berryman en zoneman Simeon.
De plaat opent jazzier dan Joint Control met You’re Blasé, een stuk uit de jaren dertig. Maar de rest is duidelijk folkier qua sfeer, met overwegend stukken van beide gitaristen. Ook Berryman blijkt een interessante componist. In zijn stuk A Red Paper Rose behandelt hij het thema van de klassieker St. James Infirmary van de andere kant, zeg maar ‘gene zijde’.
Eerbetoon is er aan twee eigen helden van weleer: Davy Graham en Bert Jansch. Beiden worden vooral geëerd als songwriter en niet als de gitaarmonsters die ze allebe waren. Geen reprise van Angie dus, hoewel Wizz al eerder heeft bewezen daar geen moeite mee te hebben, maar The Ballad of the Sad Young Men an de hand van Graham en uit het omvangrijke repertoire van Jansch het relatief obscure Moonshine. Doorleefde muziek van drie mannen die zichzelf niet meer hoeven te bewijzen. (Ton Maas)


<iframe src="https://open.spotify.com/embed?uri=spotify:album:7rx7AzRiIXSccf1g9xDWyS" width="640" height="380" frameborder="0" allowtransparency="true"></iframe>

«« terug naar overzicht