Yorkston, Thorne & Khan – Neuk Wight Delhi All-Stars9 april, 2017

Domino / V2

Dit is wat je noemt een wonderlijke hybride van folk, jazz en Indiase klassieke muziek. Met de hoogst ongebruikelijke bezetting van gitaar, sarangi (vedel) en contrabas en drie vocalisten van zeer verschillende signatuur betreedt dit Britse trio een klankdomein waarin drie werelden weliswaar vreedzaam naast elkaar bestaan maar op het eerste gehoor enigszins langs elkaar heen leven. Al in het tweede stuk wordt duidelijk hoe dat in z’n werk gaat: over een loom gonzende gestreken bas vindt een van boventonen zwangere melodielijn uit de Indiase sarangi kringelend zijn weg. De stem die we al eerder hoorden in de openingstrack, keert terug met een repetitieve frase in het Hindi, die doet denken aan konakol, de instructietaal voor Indiase slagwerkers. Moet kunnen, denk je dan, maar dat verandert als een tweede stem zich zonder pardon in de mix wurmt en er dwars doorheen reciteert in een volks Brits accent. Het wordt nog gekker als in een van de volgende tracks ook nog een typisch Engelse folkstem opduikt, zo eentje met gespierde stembanden en geen spoortje vibrato. Het lijkt elkaar zelfs een beetje te bijten, maar dat schijnt de heren zelf geenszins te storen. En verdomd, gaandeweg ga je er in mee en ervaar je het brouwsel als steeds vanzelfsprekender. En zelfs als dat niet gebeurt, valt er veel te genieten, zoals het warmbloedige en lyrische spel van John Thorne op de contrabas, dat inderdaad (zoals de bijsluiter suggereert) veel weg heeft van de onvolprezen Danny Thompson. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht