Vaudou Game - Kidayś1 december, 2016

Hot Casa / Rush Hour

Rauwe James Brown-achtige vocalen, dampende soul blazers, funky gitaar-riffs en elementen uit Togolese voodooceremonies vormen de basis van de groep Vaudou Game. Middelpunt van deze superenergieke formatie is zanger-gitarist Peter Solo, geboren in Togo, het thuisland van de voodoocultuur. Zijn broeierige soul- en funkvocalen worden ondersteund door vijf jonge Franse muzikanten op keyboards, saxofoon, percussie en elektrische gitaren. Vaudou Game’s debuutalbum Apiafo was een van de beste Afrikaanse cd’s van 2014 en sloeg zowel aan bij oudere liefhebbers van Afrikaanse muziek als bij een opvallend jong publiek. Opvolger Kidayú put uit het zelfde voodoo-funkvaatje. Nog altijd vormt de mengeling van soul-, funk- en voodooritmes het fundament van deze opwindende dansmuziek, waarin ook echo’s van Otis Redding en Wilson Pickett doorklinken. James Brown is nooit ver weg in het funky openingsnummer Natural Vaudou terwijl Chérie Nye onweerstaanbare funkbreaks bevat. Grote verrassing is On Se Pousse, dat schatplichtig is aan de Ghanese highlife uit de gouden jaren zeventig. In Don’t Go roepen de blazers herinneringen op aan de ethiofunk, eveneens uit de jaren zeventig. In Revolution keren de hoogtijdagen van The Meters terug, terwijl Lonlon een onvervalste soul ballad is. Meest opvallende stuk is de afsluiter Locataire, waarin ethiojazz-getinte blazers en een psychedelische gitaar de bezwerend pratende Peter Solo ondersteunen. Een swingend album, dat zeker, maar de sensatie van de eersteling blijft achterwege. (Bas Springer)

«« terug naar overzicht