John Renbourn – The Attic Tapes18 november, 2015

 

Riverboat / Music & Word

Bij de ‘fingerpickers’ onder de gitaristen zullen er niet veel zijn die niet ooit hebben zitten kwijlen of juist gefrustreerd kniezen bij een plaatopname of optreden van de onlangs overleden Britse gitarist John Renbourn, die samen met zijn Schotse vriend en collega Bert Jansch verantwoordelijk was voor de vorming van de legendarische folk-jazzformatie The Pentangle. Renbourns elegante en gepolijste stijl kreeg – overigens zeer tegen zijn zin – het predikaat ‘folk baroque’ opgeplakt. Hij laat een indrukwekkende discografie achter, maar daarop vormt dit nieuwe album een welkome aanvulling. Het betreft namelijke ‘thuisopnamen’ uit de tijd dat hij nog slechts bekendheid genoot in het kleine wereldje van de Britse folkclubs en nog geen plaatopname op zijn naam had staan. De plaat opent met een van de weinige klassiekers in het tokkelrepertoire van de jaren zestig: het nummer Angie van gitaarvernieuwer Davy Graham. Zoals Bert Jansch ooit grijnzend vertelde in de fraaie documentaire die de BBC aan hem wijdde: ‘Je telde in die tijd pas mee als je Angie kon spelen.’ Dus zat iedere folkgitarist tot in de kleine uurtjes te ploeteren op de razend moeilijke tokkelpatronen die Graham had bedacht en die bovendien zo soepel en vloeiend moesten worden gespeeld dat het nummer ging swingen. Op deze onlangs teruggevonden ‘zoldertapes’ is goed te horen hoe makkelijk het zelfs de jonge Renbourn af ging. Angie rolt schijnbaar moeiteloos van de snaren, met slechts af en toe een minuscule hapering in de pulse. Het tweede nummer is ook al een klassieker: Blues Run The Game van de Amerikaanse singer-songwriter Jackson C. Frank, dat bekend werd door coverversies van onder meer Simon & Garfunkel, Wizz Jones, Eddi Reader, John Mayer en Counting Crows. Twintig tracks lang beroert Renbourn op meesterlijke wijze de snaren van zijn gitaar. Af en toe mogen we ook genieten van zijn zangstem, al is dat niet altijd een even groot genoegen. Heel wat overtuigender zijn de vocalen van Beverly Martyn, die op twee live-opnamen te horen is. De collectie wordt op waardige wijze afgesloten met nog een laatste klassieker – Nobody Knows You When You’re Down And Out – als duet vol gitaristische hoogstandjes vertolkt door Renbourn samen met zijn eigen rolmodel, Davy Graham. (Ton Maas)

«« terug naar overzicht