De jaarlijkse Celtic & Balfolk Night in de Rotterdamse Doelen - de zesde alweer - zocht opnieuw het avontuur, ditmaal in de gedaante van de Finse trekharmonicaspecialist Antti Palaanen. Die grossiert in bezwerende grooves vol herhalende figuren, soms gelardeerd met gegrom dat qua diepte en resonantie nauwelijks onderdeed voor dat van de Tibetaanse Gyuto-monniken, maar ook met de licht absurdistische knipoog die de Finnen eigen lijkt te zijn, getuige het oeuvre van cineast Aki Kaurismaki. Het past ook goed bij zijn imago van de prettig gestoorde professor. Muzikaal is Paalanen onmiskenbaar beïnvloed door zijn kandgenoot Kimmo Pohjonen, en dan vooral diens vroege werk zonder elektronica. Anders dan accordeonist Pohjonen bedient Paalanen zich van de veel kleinere trekharmonica, maar weet het klankpalet daarvan toch flink op te rekken tot bijna orkestrale proporties.

Een van de hoogtepunten van het concert was een stuk dat Paalanen naar eigen zeggen had gecomponeerd met zijn hond. Tot hilariteit van het publiek begon hij met snelle pompbewegingen met de balg, waartin onmiskenbaar de ademhaling van een viervoeter te horen was. Heel geleidelijk doemden uit dat gehijg harmonische figuren op die onvermoede associaties opriepen, zoals met Steve Reichs compositie Music for 18 Musicians.

Dat het tweesporenbeleid van het festval - balfolk in de foyers en concerten in de zalen - geen strenge scheiding hoeft op te leveren, beweest aan het eind van de avond de Vlaamse groep Wör. Hun aanstekelijke bewerkingen van eeuwenoude melodieën, uitgevoerd met een ongebruikelijke bezetting van gitaar, trekharmonica, viool. sopraansax en baritonsax, bleek een schoolvoorbeeld van uiterst dansbare luistermuziek. Omdat de dansvloer bij aanvang nog leeg bleef - de meeste dansers waren nog op de been bij het Franse Le Machine - deed baritonsaxofonist Fabio Di Meo nog een olijke oproep: 'Jullie mogen dansen hoor! Maar je moet niet klagen als het niet past.' In de inventieve arrangementen van hun muziek vallen de accenten en breaks inderdaad niet altijd samen met de danspasjes van bourrees en schottischen.

In de wandelgangen vernam ik nog dat deze editie de laatste is in de huidige opzet - te duur en te weinig sponsoren. Er wordt gezocht naar een andere opzet, maar je mag hopen dat juist de unieke combinatie van bals en concerten - die inmiddels een vaste bezoekersschare heeft opgeleverd - behouden blijft.

Antti Paalanen is vanavond nog te bewonderen in het Bimhuis!