De ontmoeting tussen didgeridoospeler Stephen Kent en (bas)klarinettiste Beth Custer vormde begin jaren negentig de kiem voor een spannende hybride tussen etno-ambient en impro. Kent en Kenneth Newby (elektronica) lieten de groep Lights in a Fat City voor wat ze was en vormden samen met Custer en percussionist John Loose het kwartet Trance Mission. Na drie succesvolle studioplaten en diverse internationale tournees nam de groep in 1999 afscheid met het live-album 'A Day Out Of Time'. Kort geleden pakten Kent en Custer de draad weer op en vormen nu samen Trance Mission Duo. Vanaf 20 januari zijn ze twee weken lang te zien en horen in België en Nederland.

door Ton Maas

De didgeridoo bespeelt hij 'met het grootst mogelijke respect voor de Australische aboriginals en uit solidariteit met alle First Nation Peoples'. Zo staat het in de hoestekst van Trance Missions derde album Headlight, en in iets andere bewoordingen ook in die van de platen van Lights in a Fat City. Stephen Kent kan als Engelsman immers geen enkel geboorterecht doen gelden op het unieke erfgoed van de inheemse bevolking van Australië, maar wil beslist niet te boek komen staan als cultuurrover. Ik vermoed dat daar ook weinig aanleiding voor is, want een betere honorair ambassadeur kunnen de aboriginals zich nauwelijks wensen. Kent geldt al decennia lang als een van de beste, zo niet de allerbeste didgeridoospeler ter wereld.

De ruispijp in hippiehanden
Lang geleden zag je ze nog wel eens in de handen van hippie-achtige straatmuzikanten, de door termieten uitgeholde boomstammetjes waaruit een lang uitgerekt gepruttel opsteeg. Vanwege het novelty-effect kon je er als backpacker best een aardig centje mee bijverdienen, maar stilletjes verdween de didgeridoo uiteindelijk uit het straatbeeld. Zet een van de vele albums op waaraan Stephen Kent sinds de jaren tachtig zijn medewerking heeft verleend - en dat zijn er vele, van zeer uiteenlopende aard - en je zult de typische klank van de didgeridoo meteen herkennen. Maar bij meer aandachtige beluistering, zul je gefascineerd raken door de subtiliteiten en verassende variaties die hij in zijn spel weet aan te brengen. Het instrument zelf is immers niets anders dan een holle houten pijp.

Meer dan meesterschap alleen
Toch is Kents virtuositeit op de weerbarstige didgeridoo niet zijn belangrijkste muzikale wapenfeit. Veel waardevoller is het feit dat hij het instrument ontworstelde aan de kitscherige 'exotica' van de straatmuzikanten en inbracht in de wereld van de ambient etno. En dat is niet alles. Hij is tot dusver ook de enige didgeridoospeler die een trio vormde met jazzmuzikanten - en niet de minsten: klarinettist Michel Portal en percussionist Mino Cinelu - en zelfs een klassiek album opnam met stukken van de Australische componist Peter Sculthorpe voor didgeridoo en strijkkwartet.



De veelzijdige Beth
Maar over een kleine maand treedt hij aan met de mede-oprichter van Trance Mission, (bas)klarinettiste Beth Custer uit San Trancisco, die zelf trouwens ook van vele markten thuis is. Ze is sinds vele jaren lid van The Club Foot Orchestra, een Breukerachtig improcollectief uit Californië, vormde samen met Ben Goldberg en andere collega's The Clarinet Thing, maakte met DJ Christian Jones als Eighty Mile Beach een van de leukste triphopplaten uit mijn collectie (Inclement Weather) en richtte haar eigen Beth Custer Ensemble op. Daarin is ze ook steevast te horen als zangeres. Als laatste mag niet onvermeld blijven dat ze muziek componeerde voor een aantal zwijgende films, zoals het Georgische epos My Grandmother en A Trip Down Market Street, de remake van een gefilmde tramrit uit 1905 honderd jaar na dato.

Stephen Kent (workshop en soloconcert) 
20 jan - MT-Yidaki, Apeldoorn

Trance Mission Duo
25 jan - Art-Base, Brussel
26 jan - L'An Vert, Luik
27 jan - Theater Landgraaf, Landgraaf
01 feb - De Ruimte, Amsterdam-Noord
02 feb - Paviljoen Ongehoorde Muziek, Eindhoven

Op 17 januari is het programma Door de Mazen van het Net (Concertzender.nl) geheel gewijd aan het kwartet Trance Mission en aan de plaat die Stephen Kent maakte met Michel Portal en Mino Cinelu.

(raadpleeg onze agenda voor wijzigingen, want er komen wellicht nog optredens bij)