Van 26 t/m 28 maart 2015 vond de 11e editie van Babel Med Music plaats, de jaarlijkse wereldmuziekmarkt in Marseille. Al decennia lang arriveren emigranten uit Tunesië, Algerije, Marokko en andere Franstalige landen van Afrika in deze boeiende Zuid-Franse havenstad. Marseille werd aldus een smeltkroes van culturen, een traditie die wordt voortgezet op Babel Med Music, dat een actuele stand van zaken van muziek uit diverse culturen biedt. ‘Ecoute le monde’ luidt dan ook de slogan van Babel Med Music. Ook dit jaar liepen de meningen over het niveau van de showcases weer sterk uiteen maar dat maakt zo’n markplaats voor wereldmuziekliefhebbers juist zo boeiend. Een uitgebreid bericht door Mixed-redacteur Bas Springer, met fotografie van Joyce van Belkom en Charlie Crooijmans, die ook de videofragmenten verzorgde.
Bekijk ook de blogs over Babel Med Music van Dieter van den Bergh en Erk Willemsen.

door Bas Springer

Gedurende drie dagen en drie nachten kwamen 15.000 bezoekers en 2.000 wereldmuziek professionals bijeen in Le Dock des Suds, een complex oude gebouwen, dat ooit diende als opslagplaats voor suiker, die uit de Franse koloniën verscheept werd. Le Dock des Suds is een heerlijke rafelrand, die projectontwikkelaars het liefst zo snel mogelijk met de grond gelijk zouden willen maken, om plaats te maken voor hoge, prestigieuze bouwprojecten. Gelukkig heeft de gemeenteraad van Marseille dit onzalige plan tot nu toe tegen kunnen houden. Hoe lang nog?

World Music Forum NL
Overdag krioelen festivaldirecteurs, programmeurs, boekingsagenten, managers, artiesten en vertegenwoordigers van de media door elkaar heen op de markt. Het aanbod aan artiesten is enorm, het budget van programmeurs vaak beperkt. Er wordt volop onderhandeld, het resultaat zien en horen we meestal over een paar maanden of soms zelfs een jaar later. Onder de 160 stands bevindt zich ook die van het World Music Forum NL, die er bijzonder goed uit ziet en dan ook veel aandacht trekt en als ontmoetingsplek dient. Overdag kunnen deelnemers zich ook aansluiten bij 13 conferenties en twee sessies met speed-meetings. Al met al een drukte van belang en dan moet het avondprogramma zelfs nog beginnen. Snel even een Corsicaanse vissoep eten in het restaurant of later op de avond in de rij voor een moddervette pizza.


foto's Charlie Crooijmans

31 showcases
Voor de drie avonden staan in totaal 31 showcases geprogrammeerd, met artiesten uit Angola, Argentinië, België, Benin, Canada, Kaapverdische Eilanden, Colombia, Zuid-Korea, Cuba, Egypte, Spanje, Verenigde Staten, Ghana, Groot Brittannië, Griekenland, Guinee, Hongarije, Iran, Israel, Italië en nog meer landen. De drie podia liggen vlak bij elkaar, dus is het mogelijk om alle concerten te bezoeken. Het programma biedt een boeiende mix van gevestigde namen en aanstormend talent. Bovendien is het goed toeven in de centrale hal, waar het bijzonder gezellig is en iedereen iedereen schijnt te kennen. Of op zijn minst schijnt te herkennen.


foto's Charlie Crooijmans

Omdat je per avond zo’n acht tot tien concerten ziet, kun je eigenlijk pas een paar dagen later de balans opmaken. Wat is blijven hangen?

Songhoy Blues
Vooraf  had ik uitgekeken naar het concert van Songhoy Blues, volgens het Engelse wereldmuziektijdschrift Songlines  ‘Mali’s next big thing’.  Een tikkeltje overdreven misschien maar deze drie jonge honden boden wel iets anders dan we doorgaans gewend zijn uit Mali: in plaats van opzwepende Wassoulou muziek of hypnotisende desert blues kregen we ruige rock te horen met gierende gitaren en een heftig bonkende drummer. Onderhoudend? Zeker. Mali’s next big thing? Nog net niet.

Unni Løflid
Van een geheel andere orde was het prachtige solo-optreden van de Noorse zangeres Unni Løflid, die imponeerde met haar verstilde vertolkingen van traditioneel Noors repertoire. Normaal gesproken treedt ze op met een bassist, maar deze kon niet vanuit Oslo vertrekken vanwege hevige sneeuwval. Unni stond er dus alleen voor maar ze sloeg zich er voortreffelijk doorheen. Wat een stem!


video door Charlie Crooijmans

Gisela João
De 31-jarige Portugese zangeres Gisela João wordt gepresenteerd als ‘de nieuwe stem van de fado’. Degenen die al wat langer meelopen in het wereldmuziekwereldje horen dat minimaal een keer per jaar, dus enige waakzaamheid was geboden. Welnu, Gisela João is een groot talent, beschikt over een krachtige stem en heeft alles in zich om heel groot te worden. Jammer alleen dat ze zich had gehuld in een uiterst merkwaardige korte witte rok, daaronder blote benen en dan gympen. Haar opvallende kleding als statement tegen de strakke regels van de fado ontlokte veel commentaar. Zo veel zelfs dat sommigen alleen maar over haar kleding spraken in plaats van over haar sterke optreden.

Niyaz
Ook sterk was de showcase van de Iraanse groep Niyaz, die al tien jaar lang traditionele Sufi poëzie en filosofie mengt met elektronica. Normaal gesproken ben ik niet zo’n fan van harde elektronische beats maar bij deze uit Montreal afkomstige groep maakte de klagende vocalen van zangeres Azam Ali alles goed. Nyaz treedt op vrijdag 12 juni op in Paradiso in het kader van het Holland Festival.

Joel Sebunjo
De Oegandees Joel Sebunjo sloeg snoeiharde bruggen tussen Oost-Afrika, West-Afrika en de westerse rockwereld. Hij is een virtuoos bespeler van de kora, kalimba (duimpiano) en endongo (Oegandese luit), zet de volumeknop graag helemaal open en had behoorlijk veel  succes met zijn rock-achtige optreden, maar mij kon het niet helemaal bekoren.


foto Joyce van Belkom

Françoise Atlan
Ronduit indrukwekkend was het optreden van de Franse zangeres Françoise Atlan, die zich vol overgave stortte op het Sefardische muziekrepertoire. Een intens optreden dat extra glans kreeg door haar begeleiders L’Ensemble en Chordais, vier virtuoze muzikanten uit Thessaloniki.


video door Charlie Crooijmans

Tcha Limberger
Een ander hoogtepunt was het concert van de Belgische zigeuner violist/gitarist/zanger Tcha Limberger, die met het Kalotaszeg Trio door merg en been gaande Transsylvaanse volksmuziek speelde. Wat blijft het toch een genot om deze multi-instrumentalist aan het werk te zien.

Simangavole
Rest nog het concert van Simangavole, een uit vijf vrouwen bestaande groep afkomstig van het eiland La Réunion, een overzees gebiedsdeel van Frankrijk dat in de Indische Oceaan ligt. Gehuld in fraaie witte kleding en gewapend met een onvoorstelbaar dosis energie ontfermden deze enthousiasmerende dames zich over de erfenis van de maloya, de muziek van La Réunion, die tijdens de slavernij ontstond uit de vermenging van Afrikaanse en Indiase stijlen.

Bekijk de video. Klik hier

foto Joyce van Belkom

Herencia de Timbiqui
En dan zijn er natuurlijk ook altijd  concerten die je -om wat voor reden dan ook- mist. Zoals het uiterst dynamische optreden van de Afro-Colombiaanse groep Herencia de Timbiqui, die met elf man sterk de Salle des Sucres tot het kookpunt bracht.

Babel Med Music 2015 was om meerdere redenen een bijzonder geslaagde editie: ondanks de ‘crisis’ in wereldmuziekland was de stemming goed en we zagen dat ook veel vrolijke gezichten. Bij het horen van zoveel nieuwe muziek wordt je –vroeg of laat- vanzelf wel vrolijk.


Blogs
Mixed-medewerkers schreven ook blogs over hun Babel Med-ervaringen.

Mediterraan surfen in Marseille - door Dieter van den Bergh

Een avondje babelmetten - door Erk Willemsen